Dariusz Bereski

Najpopularniejszy Aktor i Aktorka Teatru Wiliama Horzycy

Najpopularniejszy Aktor i Aktorka Teatru Wiliama Horzycy

Zobacz miejsce w rankingu

KWESTIONARIUSZ AKTORA

Imię i nazwisko: Dariusz Bereski;

W teatrze od: Zacząłem pracę w teatrze w tamtym wieku - nieźle brzmi? Od 1987 roku -najpierw w Teatrze C.K. Norwida w Jeleniej Górze (10 sezonów), następnie w Horzycy (14 sezonów), a los wymaluje następną historię… może mu w tym pomogę;

Gdybym nie został aktorem, pewnie byłbym: polonistą zaszytym w lesie doglądającym drzew, hodującym karpie w stawie, a wieczorami piszącym wiersze, ale wówczas marzyłbym o aktorstwie;

Na profesjonalnej scenie debiutowałem rolą Piotrusia w ,,Szaleństwie Macieja'' Jana Hreczucha w reżyserii Wojtka Ziemiańskiego we wrocławskim Teatrze Kalambur;

Moje motto brzmi: (wszystkie jednakowo ważne): Przyszłość zaczyna się dzisiaj, nie jutro; Nie wystarczy mówić do rzeczy, trzeba jeszcze mówić do ludzi; Tak czy inaczej żeń się. Jeśli znajdziesz dobrą żonę - będziesz szczęśliwy, jeśli złą - zostaniesz filozofem;
Gdy usłyszysz stuk kopyt, rozglądaj się za koniem, gdyż zebry są rzadkie (nie wiem czyje);
Każde przeznaczenie, jakkolwiek by było długie i skomplikowane, składa się w rzeczywistości z jednego tylko momentu. Z momentu, w którym człowiek dowiaduje się raz na zawsze, kim jest (L. Borges); Nie wiem, co jest kluczem do sukcesu, ale kluczem do klęski jest chęć zadowolić wszystkich (Bil Cosby);

Główna cecha mojego charakteru: wrażliwy, spontaniczny w emocjach, ale i poukładany, optymista, romantyk, szanuję ludzi - zwłaszcza mądrych;

U przyjaciół najbardziej cenię: oczywiście oddanie, wyrozumiałość, szczerość, poświęcenie;

Teatr to dla mnie: prawie ćwierć wieku + 4 lata studiów aktorskich, a więc zaraz po ukochanej rodzinie… kolejny wielki związek - podkreślam na dobre i na złe oraz miejsce, gdzie publicystyka nie ma prawa wyprzeć metafizyki;

Gdybym miał taką możliwość, chciałbym zagrać (U kogo?/Z kim?/Gdzie? - do wyboru): Elementarne pytanie i zgoła mało oryginalna odpowiedź - u dobrego reżysera, z dobrym partnerem, krótko mówiąc: znaleźć się w odpowiednim czasie i miejscu wśród odpowiednich osób;

Moja ukochana rola: Edek w "Tangu" Mrożka; Kapitan Lebiadkin - "Biesy" Dostojewskiego; Angelo - "Miarka za Miarkę" W. Szekspira w reż.Krzysztofa Pankiewicza; Tezeusz - "Sen nocy letniej" w reż. Waldemara Zawodzińskiego; Poeta Fletrycy "Glątwa nowa, czyli w sidłach nudy" - na podstawia Witkacego w reż. Andrzeja Bubienia;

Moja najtrudniejsza rola: Papkin w "Zemście" - reż. Zygmunt Bielawski (1993 r.)
Moja wymarzona rola: Ho, ho, jest ich kilka...(na pewno z dobrym mięsistym tekstem i charakterem);

Mój ukochany bohater literacki: w dzieciństwie Bolek z powieści "Wodzu, wyspa jest twoja" A. Liskowackiego, Woland z ,,Mistrza i Małgorzaty'', Gogolowski Rewizor, Cziczikow z ,,Martwych dusz";

Mój mistrz: Igor Przegrodzi - w ostatnich latach aktor warszawskiego Teatru Narodowego, przez wiele lat aktor Teatru Polskiego we Wrocławiu, mój dziekan wydziału aktorskiego i mój ukochany profesor;

Rola, której nigdy bym nie przyjął: Szczerze to nie zastanawiałem się nad tym. W teatrach zazwyczaj mamy inne oczekiwania, a role bywają zupełnym zaskoczeniem. Jeszcze większym zaskoczeniem jest to, gdy cię nie ma w obsadzie. Osobiście nie lubię pajacowania z przerostem formy, ale nudzi mnie czerwona sofa, aktorzy w kółku, cały czas na scenie, w niemal prywatnych kostiumach, mówiący coś pod nosem ,,rynsztokową polszczyzną'' - bo udają prawdę, brak scenografii - bo to trendy, teatralne tytuły, które nikomu nic nie mówią. Owszem rozumiem, że to sprawa wyobraźni, że widz bywa inteligentniejszy niż myślimy, ale gdzie magia, metafizyka, inny świat za kurtyną? Dzisiejszy teatralny minimalizm związany z redukcją kosztów, z brakiem umiejętności czy pomysłów bywa zmorą w wielu teatrach. Jeśli młodzi twórcy myślą, że wystarczy wziąć "dobra klasykę na tapetę''i potem dokonać gwałtu na tekście, autorze i wszystkim po kolei, to wszystkiego najlepszego... z przesłania pozostaje kupa gruzu...Odpowiadając na pytanie: taką rolę bym dzisiaj przyjął, ale gdybym odczuł, że praca schodzi na manowce, byłbym pierwszym, kto złożyłby egzemplarz i podziękował. Czasy są trudne i niewielu aktorów może sobie pozwolić na wybór, co bym zagrał, a czego nie. Dziś cieszę się, że to ja o tym decyduję.

Największa wpadka na scenie (do której jestem w stanie publicznie się przyznać): Nie znoszę, kiedy podczas recytacji wierszy przekręcę słowo zmieniające sens całej frazy (czasem się zdarza). W Dreźnie prezentując sztukę ,,Stara Kobieta wysiaduje'' Różewicza graliśmy ją po niemiecku, perfekcyjnie przygotowani przez germanistów. Niestety, jedna z osób przeskoczyła linijkę tekstu, a cała reszta - w tym i ja - mówiliśmy wszystko po kolei kompletnie bez sensu, bo wyszło na to, że nic z tego nie rozumiemy. Publiczność niemiecka umierała ze śmiechu;

Kiedy nie jestem w teatrze, jestem/robię/lubię: czytać książki z różnych dziedzin, czytuję permanentnie poezję, moją pasją od wczesnego dzieciństwa jest wędkarstwo, uprawiam czynnie fitness - treningi siłowe i spin (popularne rowery), przeglądam internet. Ale zazwyczaj uprawiam działalność, którą określam mianem okołoteatralnej: programy kabaretowe, prowadzenie wszelkiego typu koncertów, pisanie scenariuszy, przygotowywanie projektów teatralnych, konferansjerka, recytacja, piosenka aktorska itp. Kiedy jestem w domu cieszę się swoim rodzinnym szczęściem - w związku małżeńskim 23 lata, Syn ma 22 lata.

• Dariusz Bereski (0 głosów)
• Michał Marek Ubysz (0 głosów)
• Paweł Tchórzelski (0 głosów)
• Niko Niakas (0 głosów)
• Tomasz Mycan (0 głosów)
• Marek Milczarczyk (0 głosów)
• Sławomir Maciejewski (0 głosów)
• Paweł Kowalski (0 głosów)
• Łukasz Ignasiński (0 głosów)
• Radosław Garncarek (0 głosów)
• Grzegorz Woś (0 głosów)
• Grzegorz Wiśniewski (0 głosów)