Gapie nie byli nam potrzebni

Sytuacja poważna, zagrożenie realne a mieszkańcy pozostawieni sami sobie. Standard, przecież za dużo wymagać nie można co najwyżej od siebie!
Piasek i worki trafiły na Wodną o 18 : 40 w niedzielę (23.05.2010). Folię, która była zarzucana na płoty, zorganizowaliśmy we własnym zakresie. Już od soboty prośby mieszkańców o potrzebne do zabezpieczenia posesji materiały spotkały się z głuchą ciszą. Dopiero interwencja Pana Henryka Trochowskiego uratowała sytuację i pozwoliła mieszkańcom działać. Panie Henryku bardzo dziękujemy! Mieszkańcy sami wypełniali worki piaskiem i układali wzdłuż płotów, chcąc chociaż trochę ochronić swój dobytek. Straży nie było, policja zawiodła. Ich pomoc ograniczyła się tylko do zabezpieczenia zejścia przy moście do Wdy. Zauważalne były pojedyncze patrole, które przejeżdżając przez Wodną obserwowały sytuację zza szyb samochodów. Panowie ubrani na niebiesko nawet na chwilę nie wyszli ze swych aut, żeby spytać czy czegoś nie potrzebujemy, na przykład pomocy, więcej materiałów. Miło jest wiedzieć, że na lokalnych dygnitarzach i służbach mundurowych można polegać i czuć się bezpiecznie w swoim mieście, bo w razie czego są ludzie, którzy z urzędu niosą pomoc! Bajka dla dorosłych dzieci! Rozumiem, że bardziej narażone tereny mogły potrzebować wsparcia panów w mundurach, ale ulica Wodna należała, jak się później okazało nie bez podstawy, do terenów zagrożonych, gdzie te siły były potrzebne.
Czemu nikt nie nadzorował wałów, które przypomnę dla mniej wtajemniczonych stanowią podstawową ochronę przed wielką wodą. Spacerowanie niepotrzebnych tłumów po podmokłych wałach, nie nadzorowanych przez żadnego przedstawiciela służb było co najmniej dziwne. Takie wyprawy dla zaspokojenia ciekawości były karane mandatami prawie wszędzie tylko nie w Świeciu. Ale to jeszcze nie jest najlepsze w tym wszystkim. Uwaga: szczyt głupoty wjeżdżanie na podmokłe wały samochodem bo tyłek za dużo waży. Brawo, gratuluje takim inteligencji. Skupiska ludzi na wałach ochronnych, tłumy na moście utrudniające przejazd patroli czemu most był nie zamknięty - nie wiem.
Dorzecza Wdy i Wisły budziły sensację gapiów. Tłumy przemierzające naszą ulice były imponujące. Wydawało się nam, że wszyscy mieszkańcy Świecia przyszli oglądać gdzie już wylała rzeka. Każdy wyszedł, żeby zobaczyć to, co do niedawna było możliwe tylko w telewizji. Ciekawość trzeba zaspokoić, ale najbardziej smutne w tej całej poważnej sytuacji poważnej przeważnie tylko dla mieszkańców zagrożonych terenów były ironiczne komentarz gapiów z serii: "Pożary im nie grożą"; "Obworkowywanie posesji i tak nic nie da". Na ilość ludzi przemierzających w tym czasie ulicę, osób chętnych do pomocy było naprawdę tylko kilka. A ich spontaniczna odsiecz i zrozumienie trudnej sytuacji budujące. W tym miejscu bardzo im chciałam podziękować za ich wrażliwość i ludzki odruch. W tym trudnym dla nas mieszkańców zagrożonego powodzią miejsca nagminne robienie zdjęć, filmowanie naszej ciężkiej, wielogodzinnej pracy było wstrętne. Nie sądzę aby wszyscy wyposażeni w sprzęt uwieczniający nasze traumatyczne przeżycia byli wysłannikami mediów. Co innego robienie zdjęć wzbierającej wodzie a co innego przestraszonym, zmęczonym ludziom. Tak na przyszłość - warto spytać czy robiąc komuś zdjęcie lub też nagrywając przy użyciu kamery, nasz potencjalny obiekt nie ma nic przeciwko. Mój wizerunek jest moją własnością i mam prawo nie godzić się na to. Ciągły błysk fleszy nie sprawił, że czułam się jak celebrytka. Powszechność telefonów z aparatem, media zachęcające do przysyłania zdjęć z terenów zalewowych i chęć uwiecznienia niecodziennej sytuacji sprawiły, że brak wyczucia, odrobiny taktu w ciężkich dla nas chwilach był czymś, czego wymagać nie można było.