Rada pełna spięć

Zdzisław Marcinkowski, prezydent Radomia: - Większość radnych była bardzo zaangażowana w sprawy miasta. Ale była też grupa osób mających to załatwienia tylko swoje interesy. Minus to reorganizacja, przekształcenia niektórych szkół. Plusem były działania na rzecz powstania zakładu utylizacji odpadów, czy modernizacji sieci Wodociągów.

Za dużo było kłótni, sprzeczek i wzajemnych oskarżeń, zdarzały się nieprzemyślane uchwały. Chyba nie tego oczekiwali mieszkańcy Radomia po swoich radnych.

Gdy ustawowo liczba radnych została zmniejszona z 50 osób, w poprzedniej kadencji, do 28, obecnie, wydawało się, że praca samorządu będzie przebiegała sprawnie. Wyszło inaczej.

KŁÓTNIE I SPORY

Merytorycznie radni byli gorzej przygotowani. Zamiast na komisjach, dyskusja przenosiła się na obrady. Tadeusz Derlatka, przewodniczący Rady Miejskiej, przy całym szacunku dla jego osoby, nie potrafił nad tym zapanować. Na przykład, zezwalał, by Andrzej Langowski głośno komentował wystąpienia innych, czy odzywał się bez udzielania mu głosu.

Radni Wspólnoty Samorządowej przeciągali dyskusje i prowokowali innych. Przykładem jest Mirosław Rejczak, który z uporem maniaka głosił, że wielkie supermarkety weszły do Radomia za obecnej kadencji oraz że za poprzednich i obecnych władz miasta Radom ma najwyższą stopę bezrobocia od początku III RP. I na nic zdały się przekonywania, że w połowie lat 90 bezrobocie było wyższe.

- Te kładzie się cieniem na tę kadencję. Mieszkańcy mogą nam wystawić słony rachunek przy wyborach - powiedział Bohdan Karaś.

SŁYNNE UCHWAŁY

Rada zasłynęła również na cały kraj uchwałą ograniczającą handel w niedziele i święta. Skończyło się to wielkim blamażem i zaskarżeniem jej przez wojewodę.

Zdarzało się też, że radni głosowali jak jeden, na przykład, wspierając rozszerzenie specjalnej strefy ekonomicznej, utworzenie rodzinnych domów dziecka i Radomskiego Funduszu Poręczeń Kredytowych.