- To efekt współpracy między organizującą rajdy Fundacją Baja Poland i szczecińskim Oddziałem Instytutu Pamięci Narodowej. W ubiegłym roku podczas Rajdu Niepodległości upamiętniony został gen. Aleksander Litwinowicz. W tym roku rajdowcy będą walczyć o puchary ufundowane przez dyrektora IPN na odcinku specjalnym im. gen. Mieczysława Boruty–Spiechowicza - informuje Marcin Górka ze szczecińskiego oddziału IPN. - Finałowy odcinek specjalny Rajdu Baja Drawsko zostanie rozegrany w sobotę. W rajdzie weźmie udział kilkadziesiąt załóg i ponad setka zawodników, z udziałem najlepszych rajdowców z Polsk i z zagranicy. Wśród załóg samochodów terenowych pojadą m.in. Krzysztof Hołowczyc z Łukaszem Kurzeją w BMW X3, wśród motocyklistów udział weźmie aktualny mistrz Polski i zdobywca medalu na tegorocznym Rajdzie Dakar Bartłomiej Tabin, w pojeździe typu SSV pojadą Maciej Giemza i Rafał Marton.
Oprócz Polaków wystartują także zawodnicy z Czech, Węgier i Litwy.
Trzech motocyklistów w specjalny sposób uczci gen. Mieczysława Borutę–Spiechowicza. Z jego wizerunkami na kaskach pojadą Bartłomiej Tabin oraz ks. Marian Augustyn i Jan Ślusarczyk ze Szczecina.
Kim był Ludwik Mieczysław Boruta-Spiechowicz?
Działacz niepodległościowy, oficer 2 Brygady Legionów Polskich, uczestnik bitwy pod Rarańczą. W 1918 r. jeden z dowódców obrony Lwowa w czasie walk o niepodległość. W okresie międzywojennym oficer zawodowy Wojska Polskiego.
We wrześniu 1939 r. (Wojnie obronnej 1939 r.) dowódca Grupy Operacyjnej „Bielsko” (od 3 września GO „Boruta”). Po nieudanej próbie przebicia się pod Tomaszowem Lubelskim w kierunku Lwowa, trafił do niemieckiej niewoli, z której w cywilnym ubraniu uciekł. Dotarł do Lwowa, gdzie był jednym z twórców polskiej konspiracji niepodległościowej. Pod koniec 1939 r. został aresztowany przez NKWD. Po zawarciu Układu Sikorski-Majski, w sierpniu 1941 r. został zwolniony z niewoli. Na wniosek gen. Andersa, dowódcy Armii Polskiej w Związku Sowieckim, mianowany dowódcą 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty. Od marca 1942 r. był dowódcą wojsk ewakuowanych do Iranu.
W 1945 r. wrócił do Polski, a od 1946 r. zamieszkał w Szczecinie - Skolwinie. Przez 20 lat prowadził gospodarstwo rolne. Przez cały ten czas był objęty intensywną inwigilacją ze strony organów bezpieczeństwa PRL. W 1964 r. wyjechał ze Szczecina i zamieszkał w Zakopanem. W okresie powojennym angażował się w niezależny od władz komunistycznych ruch kombatancki. Protestował m. in. przeciw nadaniu w 1974 r. najwyższego polskiego odznaczenia wojskowego, Krzyża Wielkiego Orderu Virtuti Militari, Leonidowi Breżniewowi. Wyrażał swój sprzeciw także przeciw dewastacji Cmentarza Obrońców Lwowa, na którym spoczywa wielu jego podkomendnych z walk w 1918 r.
Od lat 70. zaangażowany w opozycję demokratyczną, w 1981 r. wziął udział w II turze zjazdu „Solidarności”. Otrzymał odznaczenia, w tym Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyż Niepodległości z Mieczami, Krzyż Walecznych (siedmiokrotnie) i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
Reklamy "na celebrytę" - Pismak przeciwko oszustom
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?