Trudne dzieciństwo

Klub, mogący pochwalić się 35-letnią historią, stał się czymś więcej, niż tylko pretekstem do spotkań grupy emerytów i rencistów. Bartłomiej Kowalik, zawsze pełen pomysłów i energii, stale dowodził, że jesień życia może być piękną porą. Trzeba tylko otworzyć się na drugiego człowieka i umieć cieszyć każdym kolejnym dniem. Jego optymizm był zaraźliwy. To właśnie dzięki niemu tak wielu seniorów na nowo odkryło radość wspólnego biesiadowania czy wyjazdów do teatru lub, szczególnie przez niego lubianej, operetki.
Zanim jednak Bartłomiej Kowalik zadał sobie pytanie: "Jak najlepiej przeżyć czas na emeryturze?" - przez wiele lat związany był ze świeckim szpitalem. Najpierw zaangażował się w jego budowę, później realizował się w zarządzaniu, będąc kierownikiem wydziału zdrowia. Przez pewien czas kierował także: domem pomocy społecznej oraz ośrodkiem kultury w Świeciu.

Trudne dzieciństwo

Urodzony w Wilnie do Świecia przyjechała za chlebem. Tu również poznał swoją przyszłą żonę. - Ujął mnie swoją dobrocią - mówi pani Łucja Kowalik. - I szacunkiem jaki miał dla każdego człowieka. Niezależnie od jego pozycji. Z tego samego powodu pokochali go również moi rodzice, których od początku darzył wielkim szacunkiem.
Chociaż państwo Kowalik przeżyli wspólnie ponad pól wieku o pewnych faktach z życia męża, pani Łucja dowiedziała się dopiero niedawno. - Miał bardzo trudne dzieciństwo - zdradza. - Nie miał zwyczaju użalać się nad sobą, dlatego nie opowiadał o tym. Dopiero krótko przed śmiercią wyjawiał jak wielu krzywd doznał w dzieciństwie. Mimo to, tak bardzo lubił ludzi.
Bartłomiej Kowalik zostanie pochowany w czwartek. Nabożeństwo w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Świeciu rozpocznie się o godz. 12.