Ulica Długa "do rozbiórki"

Ul. Długa do XIX wieku była najdłuższą w mieście, stanowiła ważny w obrębie Bydgoszczy trakt komunikacyjny. Od 1896 r. po ulicy kursował elektryczny tramwaj (wcześniej konny). Komunikacja tramwajowa przerywana m.in. zniszczeniami Mostu Teatralnego w 1939 i 1945 r., została ostatecznie zlikwidowana w 1969 roku, wówczas usunięto trakcję tramwajową w ciągu ulicy Długiej na zachód od ulicy Batorego.

Charakter Długiej zaczął zmieniać się z handlowego na połączony z rozrywkowym w latach 90. minionego wieku. Modernizacja  nawierzchni ulicy w 1997 r. od Wełnianego Rynku do ul. Jana Kazimierza była powiązana z przekształceniem na deptak, zamknięto ją dla ruchu kołowego.

Większość zabudowy Długiej stanowią kamienice wzniesione w XVIII i XIX wieku. Budynki przy Długiej 42 i 44 są "do rozbiórki". W przypadku tej pierwszej tablica znajduje się na jej elewacji już od kilku lat. W opłakanym stanie jest także kamienica pod nr 46. Z jednej stony pojawiają się nowe koncepcje ożywienia ulicy Długiej, z drugiej - widać na niej więcej kontrastów. Obok kamienic z odnowionymi elewacjami stoją walące się niegdyś piękne budynki, na których rozebranie lub odnowę brakuje zgody i/lub pieniędzy.

Obiekt stojący pod numerem 42 w listopadzie 2012r. został zabezpieczony przez "stabilizację ściany frontowej", pojawiły się na nim metalowe szyny. O losie kamienicy już w 2009 r. pisała "Gazeta Pomorska".

Długa 42 - 4 ćw. XVIII w., klasycyzm, kamienica przebudowana w 3. ćw. XIX wieku
Długa 46 - 1879 neorenesans północnoeuropejski, kamienica wzniesiona według projektu Carla Stampehla

Najnowsza koncepcja ożywienia Długiej zakłada rozstawienie ogródków letnich i więcej zieleni. Zaniedbane elementy ulicy miałby zostać uporządkowane.

Zobacz też:
MŚ w Biegach Przełajowych	Filharmonia Pomorska dawniej	Sobota z Komiksem 2013	Drzwi Otwarte w Mechaniku