Zginęli na "nieludzkiej ziemi"

No tak, tymi dzieciokami byli Kaziu Ch. z Cegiełki chyba 6 i Jurek Z. z Osiedla Piastowskigo. Co za lompy niegrzeczne ale w tym wieku.

W dniu 15.04.2008 o 19:29, Uczestnik napisał:

W tym roku o wiele więcej, niż w minionym, uroczystości katyńskie zgromadziły mieszkańców Strzelna. Szkoda, że bliskie zeru było uczestnictwo młodzieży. Strzeleńska nekropolia, to swoista sacrum, to miejsce powagi i godnego zachowania, niezależnie od tego czy żegnamy zmarłego, czy odwiedzamy groby najbliższych, czy w końcu bierzemy udział w tak doniosłych uroczystościach jak ta niedzielna. Już w końcowej części katyńskiej drogi krzyżowej, z boku w niewielkiej odległości od uczestników, stało dwóch mężczyzn, znanych działaczy polityczno-regionalnych, obecnie „emerytów”, lustrujących swym wzrokiem uczestników uroczystości. Ich głośna dyskusja, zakłócała powagę całej uroczystości. Większość uczestników, z grymasem oburzenia, kierowała swój wzrok w ich kierunku. Dawało się w tych spojrzeniach wyczytać: panowie nie przystoi tak głośno „modlić się”, przeszkadzacie, zachowujecie się jak niesforne dzieciaki, które zresztą onegdaj uczyliście. Jednakże dyskutanci nie przerywali swych wywodów, szczególnie jeden, najgłośniej zachowujący się, były redaktor naczelny pewnej gazety regionalnej! A przecież było to nabożeństwo, w swoistym miejscu, w obrębie sacrum i dyskutantami z nazwiska i imienia byli:…

O, szczególnie były redaktor gazety regionalnej lubi na siebie zwracać uwagę.

W tym roku o wiele więcej, niż w minionym, uroczystości katyńskie zgromadziły mieszkańców Strzelna. Szkoda, że bliskie zeru było uczestnictwo młodzieży. Strzeleńska nekropolia, to swoista sacrum, to miejsce powagi i godnego zachowania, niezależnie od tego czy żegnamy zmarłego, czy odwiedzamy groby najbliższych, czy w końcu bierzemy udział w tak doniosłych uroczystościach jak ta niedzielna. Już w końcowej części katyńskiej drogi krzyżowej, z boku w niewielkiej odległości od uczestników, stało dwóch mężczyzn, znanych działaczy polityczno-regionalnych, obecnie „emerytów”, lustrujących swym wzrokiem uczestników uroczystości. Ich głośna dyskusja, zakłócała powagę całej uroczystości. Większość uczestników, z grymasem oburzenia, kierowała swój wzrok w ich kierunku. Dawało się w tych spojrzeniach wyczytać: panowie nie przystoi tak głośno „modlić się”, przeszkadzacie, zachowujecie się jak niesforne dzieciaki, które zresztą onegdaj uczyliście. Jednakże dyskutanci nie przerywali swych wywodów, szczególnie jeden, najgłośniej zachowujący się, były redaktor naczelny pewnej gazety regionalnej! A przecież było to nabożeństwo, w swoistym miejscu, w obrębie sacrum i dyskutantami z nazwiska i imienia byli:…