Aleksander Kamiński urodził się 28. I. 1903 r. w Warszawie, w rodzinie aptekarza. W 1928 r. ukończył historię i archeologię na Uniwersytecie Warszwskim. W latach 1928-29 był komendantem Chorągwi Mazowieckiej.
Stał się twórcą systemu zuchowego - nowej oryginalnej metody pracy z harcerzami w wieku 8-11 lat. Baden-powellowskiej problematyce dżungli przeciwstawił gry i zabawy bliskie polskiemu dziecku. Rozwijał go przez swoje książki i publikacje oraz w prowadzonej przez siebie w l. 1933-1939 centralnej szkole instruktorów zuchowych.
Podczas okupacji, już w 1939 r. wszedł w skład konspiracyjnej Głównej Kwatery Szarych Szeregów. Był szefem Biura Informacji i Propagandy Okręgu Stołecznego AK. Wydawał podziemny "Biuletyn Informacyjny", był komendantem organizacji "Wawer", kierował małym sabotażem.
W l. 1945-194747 był wiceprzewodniczącym ZHP. Potem odsunięty od harcerstwa, W 1956 r. doprowadził do odrodzenia jego form i metod. W l. 1956-1958 przewodniczył Naczelnej Radzie Harcerskiej. Kierował katedrą pedagogiki społecznej Uniwersytetu Łódzkiego (od 1969 r. jako profesor). Był autorem wielu książek. W 1958 r. na 45-lecie ZHP na Kujawach napisał list do inowrocławskich harcerzy. Zmarł 15 marca 1978 r. Przyjęcie przez Hufiec jego imienia poprzedziła szeroka kampania programowa.
