Anna Antonina Nogaj, adiunkt, Instytut Psychologii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy

Czy, Pani zdaniem, będąc kobietą należy liczyć się z dodatkowymi trudnościami w pracy zawodowej? Czy kobieta przedsiębiorcza pracuje w inny sposób niż mężczyzna, musi mieć swoją "kobiecą" receptę na sukces?
Receptą na sukces przedsiębiorczej kobiety jest w dużym stopniu jej skuteczność i determinacja. Nie są to cechy zarezerwowane tylko dla kobiet, ale niewątpliwie wśród kobiet mają one szczególną wartość, bowiem pozwalają kobietom na podążanie w wytyczonym kierunku, pomimo wymagań jakie stawia przed nimi często życie rodzinne i obowiązki domowe. 

Jakie zalety ceni Pani najbardziej u swoich współpracowników?
Przede wszystkim profesjonalizm i wiedzę oraz życzliwość. Profesjonalizm i wiedzę – ponieważ uważam, iż od każdej osoby to ja sama mogę się czegoś nowego nauczyć, mogę poszerzyć swoją perspektywę rozumienia jakiegoś problemu lub uwzględnić dodatkowy kontekst w podejmowanym zadaniu. Ponadto, profesjonalne podejście współpracowników przyczynia się do podnoszenia jakości realizowanych zadań, więc w kontekście aktywności zawodowej jest to cecha szczególnie przydatna. 
Życzliwość – ponieważ jest to jedna z podstawowych cech determinujących jakość relacji międzyludzkich. Praca i budowanie atmosfery zaufania wśród współpracowników nie będą możliwe, bez optymalnego poziomu naturalnej życzliwości, która niezbędna jest w procesie podejmowania się wspólnych zadań. Życzliwość jest elementem wsparcia, a wsparcie to sieć powiązań, kontaktów i gotowość do wzajemnego rozumienia siebie z uwagi na podejmowanie podobnych aktywności. 

Jakie Pani cechy pozwalają osiągnąć sukces zawodowy?
Myślę, że o moim dotychczasowym sukcesie, zarówno w zakresie nauki jak i sztuki, zadecydowało zaangażowanie i pasja do tego co robię. Mam to szczęście, iż pracuję w środowisku (artystycznym), w którym jednocześnie wychowałam się, co daje mi dziś poczucie rozumienia wielu niuansów funkcjonowania artystów, z którym współpracuję. Pasję do muzyki podtrzymuję pośrednio podejmując wszelkie naukowe aktywności w środowisku szkół i uczelni artystycznych, realizując badania wśród uczniów i studentów szkół i uczelni muzycznych oraz prowadząc praktykę psychologiczną. Bezpośrednim podtrzymywaniem muzycznych pasji jest jednak regularna i wieloletnia współpraca w charakterze skrzypaczki i kierownika kapeli w Zespole Pieśni i Tańca Ziemia Bydgoska, z którym kultywuję polski folklor, koncertując zarówno dla mieszkańców Bydgoszczy jak i w wielu zakątkach Europy i świata.
Z kolei zaangażowanie jest cechą, która wykształciła się w moim rozwoju od najmłodszych lat dzięki edukacji muzycznej, bowiem bez zaangażowanie niemożliwe byłoby samodzielne przygotowywanie się do licznych wyzwań koncertowych. Dziś zaangażowanie jest cechą niejako naturalną, nie wymagającą szczególnej kontroli i wysiłku, bowiem jestem przyzwyczajona do podwyższonego standardu wymagań w codziennym funkcjonowaniu. Aktywność naukowa, bez względu na podejmowaną dyscyplinę, wymaga determinacji, samodzielnego wytyczania celów i zaangażowania właśnie…  Więc staram się na co dzień angażować w działania, które mogą mieć nawet bardzo odległy cel realizacji, ale wizja owego celu sprzyja podtrzymywaniu zaangażowania „tu i teraz”.

Co nazwałaby Pani swoim największym sukcesem?
Z perspektywy ogólnej uważam, że moim największym sukcesem jest umiejętność łączenia naukowo-praktycznej aktywności zawodowej w charakterze psychologa w środowisku artystycznym z czynną i intensywną aktywnością w charakterze skrzypaczki.
W perspektywie szczegółowej za swoje sukcesy uważam różnorodne działania, często o charakterze innowacyjnym, skierowane do ogólnopolskiego środowiska szkół artystycznych. 
Pierwszym takim działaniem było utworzenie jedynego w kraju Regionalnego Centrum Psychologii Muzyki „Fermata” (2007r.) przy Państwowym Zespole Szkół Muzycznych im. A. Rubinsteina w Bydgoszczy, które przyczyniło się do powołania podobnych ośrodków w innych miastach Polski, a w 2011 roku zostało przemianowane na jedną ze Specjalistycznych Poradni Psychologiczno-Pedagogicznych Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie, z siedzibą w Bydgoszczy.
Drugą ważną inicjatywą było stworzenie koncepcji i bieżące redagowanie powołanego przez Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie czasopisma dla społeczności szkół muzycznych, plastycznych i baletowych Zeszyty Psychologiczno-Pedagogiczne Centrum Edukacji Artystycznej.
Ponadto, niezwykle cieszy mnie jeśli zapraszana jestem do uczestnictwa w ogólnopolskich i międzynarodowych konferencjach. Niezwykłą przygodą było dla mnie (1) zaprezentowanie wykładu w ramach TEDx Salon Bydgoszcz, który dostępny jest cały czas na platformie internetowej You Tube, (2) realizowanie cyklu zajęć w szkołach polonijnych w stanie Connecticut (USA) w ramach projektu koncertowego realizowanego z Ziemią Bydgoską oraz (3) prowadzenie zajęć dla studentów kierunku muzycznego w Akademii Muzycznej w Puli (Chorwacja) w ramach programu ERASMUS+. Cieszy mnie także możliwość sprawowania naukowego patronatu nad cyklem koncertów dla kobiet w ciąży i niemowląt, realizowanych przez Filharmonię Pomorską w cyklu „Od brzuszka do uszka maluszka”.
Niezwykłą radość sprawiło mi docenienie mojego zaangażowania w działalność na rzecz Zespołu Pieśni i Tańca Ziemia Bydgoska, która została uhonorowana odznaką honorową Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony dla kultury polskiej”.

Jak regeneruje Pani siły?
Siły regeneruję zdecydowanie w gronie najbliższych. Niekiedy potrzebuję spokoju w domowym zaciszu, ale bardzo szybko przestawiam się na aktywność sportową. Choć nie ukrywam, że najlepszą odskocznią od obowiązków zawodowych jest zaangażowanie w muzykę, którą mogę zajmować się regularnie w Zespole Pieśni i Tańca Ziemia Bydgoska. Doświadczanie przyjemności wynikające z aktywnego muzycznego wykonawstwa, bez przymusu ale właśnie z pasji jest dla mnie jak dotąd najlepszą formą regeneracji.

Proszę dokończyć zdanie: Najważniejsze dla mnie jest...
poza zdrowiem i szeroko rozumianym szczęściem - satysfakcja z dnia, z życia, z efektów własnej pracy, z relacji z ludźmi. Poczucie satysfakcji pozwala mi pogodnie przechodzić przez życie, pomimo drobnych przeciwności losu, które zawsze mogą się zdarzyć.