Słabe wykorzystywanie skrzydłowych, nieumiejętność szybkiego przechodzenia z obrony do ataku, niewykorzystywanie gry w przewadze i kilkuminutowe przestoje to największe problemy polskich szczypiornistów.
Na te elementy gry zwracamy uwagę przy okazji każdego wielkiego turnieju, w którym uczestniczą Polacy. Na przestrzeni lat nic się jednak nie zmienia w tych kwestiach. Za czasów trenera Bogdana Wenty te braki były niwelowane przez silną drugą linię, w której rzutem razili Karol Bielecki czy Marcin Lijewski. Ponadto prowadzący wtedy grę Grzegorz Tkaczyk był w stanie w pojedynkę skutecznie zakończyć akcję.
Oczywiście tamtej drużyny "Orłów Wenty" i obecnej ekipy Michaela Bieglera porównać nie można. Jednak stare błędy pokutują nadal.
Co spowodowało, że Polacy po porażce z Węgrami 19:27 odpadli z mundialu? Najprościej mówiąc zdecydował kwadrans przestoju podczas meczu grupowego ze Słowenią. Porażka 24:25 kosztowała pierwsze miejsce w grupie i znacznie trudniejszą drogę w fazie pucharowej, gdzie już pierwszy rywal okazał się zbyt silny, by awansować choćby do ćwierćfinału.
Polakom, którzy chcą uchodzić za klasowy zespół takie przestoje przytrafiały się zbyt często: dwukrotnie ze słabą Koreą Południową oraz po przerwie meczu z Madziarami.
To, co najbardziej efektowne w szczypiorniaku, a więc szybkie kontry w wykonaniu Polaków praktycznie nie istnieje. Tym elementem gry nasi zdobyli zaledwie 18 goli, co daje im 4. miejsce... od końca! Dla porównania Chorwaci rzucili po kontrach 56 goli, a Duńczycy 52.
Siłą polskiej drużyny miała być defensywa i zasadniczo nie można mieć o nią do Polaków pretensji, ale nie miała ona przełożenia na atak. Polacy zanotowali zaledwie 58 przechwytów, co przy osiągnięciach Hiszpanów (164) i Chorwatów (108), jest wynikiem miernym.
Nie lepiej było z asystami, które świadczą o zespołowości. Polacy zaliczyli 57 otwierających podań. Najlepsi mieli ich na tym etapie ponad 30 więcej.
Na usprawiedliwienie Polaków trzeba zaznaczyć, że już w drugim meczu wypadł ze składu z powodu kontuzji Mariusz Jurkiewicz, który był centralną postacią defensywy.
Wszyscy podkreślają, że celem trenera Bieglera jest budowa zespołu na mistrzostwa Europy, które w 2016 roku odbędą się w Polsce. Jednak szkoda, że na początku pracy z polską kadrą nie udało mu się osiągnąć czegoś więcej. To byłoby motywujące i pomagało lepiej patrzeć w przyszłość.
Czytaj e-wydanie »
