Dramat w kolorowych ścianach

     Dom Marty i Krzysztofa leży w gminie Wąpielsk, daleko od asfaltowej drogi, hen za lasem. Wszędzie jeszcze śnieg. Mieszkanie całkiem spore, ale zaniedbane. Kolorowe ściany.
     - Trzy lata temu tu się sprowadziliśmy - zaczyna opowieść Marta. - To teściowa dom kupiła. No i zaczęło się wyrzekanie mi, że na jego łasce siedzę. Roboty nie mógł znaleźć, bo każdy mówił, że to kryminalista. Ja trochę pracowałam u jego matki, na targu, ale to dwa, trzy miesiące i koniec.
     _Krzysztof często wyjeżdżał do Brodnicy. Miał tam kolegów z kryminału. Co powrót, to nowa dawka agresji. Bił konkubinę czym popadło - kablem, łopatą, kijem. Na ścianie jednego z pokoi jeszcze widać krew po tym, jak uderzył ją w twarz. Choć Marta ma z nim trójkę dzieci, najstarsze 7-letnie, nie wzięli ślubu.
     -_To chyba jakieś przeczucie było - mówi dziś ona.
     Najpierw dostawała sama, potem przyszło też bicie dzieci. Nie wszystkich. 4-letni syn był oczkiem w głowie i tego nie ruszał. Dostawała za to 7-letnia teraz córka i 3-letni synek. Tego ostatniego przypalił hakiem od pieca. Tak, że rajstopki przywarły do skóry i nie można było zdjąć.
     Tydzień temu, we wtorek, znów pobił Martę. Leżała na podłodze i się nie ruszała, żeby tylko przestał. W końcu odpuścił, wyszedł. Zabrała dzieci i uciekła do koleżanki. Tam w czwartek, w ramach obchodu, znalazł ją dzielnicowy. Nie chciała nic mówić, dopóki nie dowiedziała się, że Krzysztof siedzi w komendzie i nie wróci. W minioną niedzielę dostał miesiąc aresztu.
     - Nie zawiadamiałam wcześniej policjantów, bo nie lubiłam ich. Kilka razy u mnie w domu byli, przeszukanie robili, że niby Krzysztof kradł. Znaleźli coś nawet. Z jakichś działek telewizor, kosiarkę... On mówił, że znajomy się przeprowadzał i dał na przechowanie... To już historia. Teraz wolna jestem. Wyprowadzić chcę się stąd.
     Reportaż o Marcie i Krzysztofie już niebawem na stronach ogólnych.
     ps. Imiona bohaterów zostały zmienione.