Encyklopedia mundiali: Jakie były początki zmagań o piłkarski Puchar Świata?

Urugwaj

Urugwaj

13 - 30 lipca 1930
13 uczestników
Finał: Urugwaj - Argentyna 4:2 (1:2). Bramki: Dorado (12), Cea (58), Iriarte (68), Castro (89) _- Peucelle (20), Stabile (38). Sędziował: Langenus (Belgia).
URUGWAJ: Ballesteros - Nasazzi, Mascheroni - Andrade, Fernandez, Gestido - Dorado, Scarone, Castro, Cea, Iriarte.
ARGENTYNA: Botasso - Della Torre, Paternoster - Evaristo, Monti, Suarez - Peucelle, Varallo, Stábile, Ferreira, Evaristo.
Najlepszy strzelec: Stabile (Argentyna) - 8 goli.

Władze Międzynarodowej Federacji Piłki Nożnej (FIFA) już od początku swojej działalności w 1904 roku zakładały powołanie turnieju międzynarodowego, który wyłoni najlepszą drużynę na świecie. Ich plany ziściły się dopiero 26 lat później. Do 1930 roku FIFA uznawała olimpijskie turnieje piłkarskie za amatorskie mistrzostwa świata. Jednak dwa lata wcześniej, dokładnie 28 czerwca 1928 roku, władze Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego postanowiły, że podczas IO w Los Angeles 1932 piłki nożnej nie będzie w programie igrzysk. Wobec tego prezydent FIFA Jules Rimet ogłosił - w tym samym dniu - plan zorganizowania niezależnego poza olimpijskiego turnieju piłkarskiego dla wszystkich członków FIFA. Spośród pięciu kandydatur na gospodarza wybrano Urugwaj, który obchodził w 1930 roku stulecia niepodległości i miał wielkie sukcesy sportowe (dwukrotne mistrzostwo olimpijskie).

Turniej kadłubowy

Włochy

27 maja - 10 czerwca 1934
16 uczestników
Finał: Włochy - Czechosłowacja 2:1 po dogrywce (0:0,1:1) Bramki: Orsi (81), Schiavo (95) - Puc (71).
Włochy: Combi - Monzeglio, Allemandi - Ferraris, Monti, Bertolini - Guaita, Meazza, Schiavio, Ferrari, Orsi.
Czechosłowacja: Plánićka - Żenisek, Ćtyroky - Kostálek, Cambal, Krćil - Junek, Svoboda, Sobotka, Nejedly, Puc.
O 3. miejsce: Niemcy - Austria 3:2 (3:1). Bramki: Lehner (1, 42), Conen (27) - Horvath (28), Sesta (54).
Najlepszy strzelec: Nejedly (Czechosłowacja) - 5 goli.

Do dalekiego Urugwaju wybrały się zaledwie 4 drużyny z Europy, a stawkę uzupełniły drużyny z obu Ameryk. Uczestników podzielono na cztery grupy. "13 lipca na dwóch obiektach znajdujących się w odległości około 2 km - stadionach Nacionalu i Penarolu, punktualnie o godzinie 15 rozpoczęły się dwa mecze inaugurujące mistrzostwa świata '' - pisze Andrzej Gowarzewski w Encyklopedii Piłkarskiej Fuji - Mistrzostwa Świata. Pierwszego gola strzelił Francuz Lucien Laurent w 19. min.

Grupy eliminacyjne wygrali: Argentyńczycy, Amerykanie, Jugusłowianie i gospodarze. W wyniku losowania wyłoniono pary półfinałowe. Oba mecze zakończyły się takim samym wynikiem 6:1; Argentyna i Urugwaj pokonali odpowiednio USA i Jugosławię.

Finał był rewanżem za spotkanie o złoty medal olimpijski z Amsterdamu. Chociaż wynik otworzyli Argentyńczycy, lecz potem dominowali - szczególnie po przerwie - Urugwajczycy, zwyciężając 4:2 i zgarniać puchar "Złotą Nike". Trofeum zaprojektował i wykonał francuskiego rzeźbiarz Abel Lafleur.

Pod okiem Duce

Francja

4 - 19 czerwca
16 uczestników
Finał:Włochy - Węgry 4:2 (3:1). Bramki: Colaussi (6, 31), Piola (16, 82), - Titkos (8), Sarosi (70).
Włochy: Olivieri - Foni, Rava - Serantoni, Andreolo, Locatelli - Biavati, Meazza, Piola, Ferrari, Colaussi.
Węgry: Szabó - Polgar, Biró - Szalay, Szucs, Lazar - Sas, Vincze, Sarosi, Zsengeller, Titkos.
Mecz o 3. miejsce: Brazylia _- Szwecja 4:2 (1:2). Bramki: Romeu (44), Leonidas (63, 74), Peracio (80) - Jonasson (28), Nyberg (38).
Najlepszy strzelec: Leonidas (Brazylia) - 7 goli.

Decyzja o przyznaniu Włochom organizacji II MŚ zapadła 8 października 1932 roku w Zurychu. O turniej zabiegał sam Duce czyli Benitto Musollini, przywódca faszystowskich Włoch. Zapewnił gwarancje rządowe dla imprezy i zadeklarował modernizację stadionów.

W eliminacjach wystartowało 29 drużyn. Po raz pierwszy Polska. Nasi reprezentanci, po porażce w pierwszym meczu z Czechosłowacją 1:2, nie pojechali jednak na rewanż do Pragi.

Turniej finałowy rozgrywany był innym systemem niż mistrzostwa w Urugwaju. Tym razem zdecydowano się na system pucharowy. Najpierw więc rozegrano spotkania 1/8 finału. Najbardziej emocjonujące w tej fazie było spotkanie: Austria - Francja, wygrane po dogrywce przez tych pierwszych 3:2. Do historii przeszedł jednak dwumecz ćwierćfinałowy: Włochy - Hiszpania. W pierwszym, po dogrywce, był remis 1:1. "W relacjach z tego meczu częściej wymienia się pojedynki bokserskie niż akcje futbolowe. Cudów zręczności dokonywał Ricardo Zamora, legendarny bramkarz, którego heroiczne wyczyny opiewali poeci'' - czytamy w książce Gowarzewskiego. Drugi mecz rozegrano dzień później. Hiszpanie już bez Zamory i wielu podstawowych piłkarzy, stawiali czoła faworyzowanym przez szwajcarskiego sędziego Merceta, Włochom. Jednak ostatecznie ulegli 0:1. Pozostałe ćwierćfinały były równie zacięte, bo zespoły wygrywały raptem jednym golem, ale były wolne od skandali.

W półfinale Włosi ograli 1:0 Austrię, a Czechosłowacy 3:1 Niemcy. Mecz o mistrzostwo świata miał swoją dramaturgię i emocje. Zakończył się po dogrywce zwycięstwem gospodarzy 2:1, pomimo prowadzenia rywali. Gola na wagę mistrzostwo strzelił Angelo Schiavo i Musollini mógł wręczyć swoim rodakom Złoty Puchar.

Gole Wilimowaskiego

Trzeci mundial rozgrywany we Francji był szczególny dla Polski. Nasza reprezentacja zakwalifikowała się do elity po raz pierwszy, wygrywając dwumecz z Jugosławią. U siebie pokonaliśmy rywali 4:0 i nawet wyjazdowa porażka 0:1 nie przeszkodziła w wyjeździe do Francji.

Ślepy los wyznaczył biało - czerwonym jako rywala Brazylię, która po nieudanym występie przed czterema laty liczyła na finał. Spotkanie odbyło się 5 czerwca 1938 roku w Strasbourgu na Stade de la Meinau w obecności 15 tys. widzów, w tym ponad tysiąca kibiców polskiej narodowości, głównie emigrantów.
Spotkanie przeszło do legendy MŚ. Określono je jako pojedynek Ernest Wilimowski - Leonidas . Polak najpierw ustrzelił hat tricka, a w dogrywce dołożył jeszcze czwartego gola. Był pierwszym piłkarzem, który dokonał takiego wyczynu w MŚ. Brazylijczyk zdobył o jedną bramkę mniej, ale to właśnie on zapewnił dwoma golami w dodatkowym czasie gry triumf "Cannarinhos''. W samej końcówce Polacy mieli szansę na wyrównanie, ale po strzale Erwina Nyca piłka trafiła w poprzeczkę.

Mecze we francuskich mistrzostwach były bardzo zacięte. W 1/8 finału dwa mecze zakończyły się po dogrywkach, a w dwóch przypadkach potrzebne były dodatkowe mecze, by wyłonić ćwierćfinalistów. Z kolei w ćwierćfinale jeden mecz: Brazylia - Czechosłowacja musiano powtórzyć. Mistrzostwo ponownie zdobyła reprezentacja Włoch.

Żródło: Andrzej Gowarzewski: Encyklopedia Piłkarska FUJI - MŚ - Historia