Francuzi chętnie nas zatrudnią. 35-godzinny tydzień pracy i za pieniądze każdą nadgodzinę

Napisała do nas Agnieszka Matuszewska, tegoroczna absolwentka ekonomii. "Od trzech miesięcy intensywnie szukam pracy. Bez rezultatu. Na własnej skórze przekonałam się, że wszelkie doniesienia mediów o tym, że pracodawcy nie chcą zatrudniać absolwentów są prawdziwe. Teraz nawet dostanie się na staż z "pośredniaka" graniczy z cudem (...) Wielu moich znajomych szuka pracy za granicą. Zastanawiam się, czy nie pójść ich śladem. Znam dobrze język francuski. Myślę, że poradziłabym sobie nie tylko jako barmanka czy kelnerka, ale również w pracy biurowej. Czy we Francji można legalnie pracować? Ile tam płacą za godzinę? Bardzo proszę o informacje, bo byłabym gotowa wyjechać nawet już w styczniu przyszłego roku" - pisze nasza Czytelniczka.

Sprawdziliśmy. 1 lipca 2008 roku Francja otworzyła swój rynek pracy. Wraz z nami weszli na niego także Czesi, Węgrzy, Słowacy, Łotysze, Litwini, Słoweńcy i Estończycy.

By pracować we Francji wystarczy podpisać umowę o pracę. Pracodawca zapłaci za nas ubezpieczenie i wszystkie należne składki. Podatki płacimy indywidualnie, składając deklarację w Polsce lub we Francji, w zależności od długości pobytu.

Uwaga!
Pracodawca nie może nam zaoferować gorszych warunków zatrudnienia niż Francuzowi. Ile wynoszą stawki minimalne? O tym w infografice powyżej.

We Francji obowiązuje 35-godzinny tydzień pracy. Co istotne, ograniczenie to nie dotyczy niektórych grup pracowników, między innymi: przedstawicieli handlowych, kierowników czy służby domowej. Wszelkie godziny nadliczbowe są rekompensowane: albo dostajemy za nie zapłatę, albo dodatkowe dni wolne od pracy. Za pierwszych osiem takich nadgodzin dodatek wynosi 25 proc. wynagrodzenia, za każdą kolejną godzinę - 50 proc. Zakładowy układ zbiorowy może wprowadzić inne, wyższe stawki.

Jak opodatkowane są zarobki we Franci? Zaliczki na poczet podatku płacone są w trzech ratach - w połowie lutego, maja i września. Podatek od osób fizycznych ma charakter progresywny, czyli im wyższy dochód, tym wyższy podatek i wynosi od 0 proc. do 48,09 proc., natomiast od firm 33,33 proc.

Przed wyjazdem z Polski zaopatrzyć się w oddziale NFZ, właściwym dla miejsca zamieszkania, w Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ). Karta ta uprawnia do korzystania jedynie z podstawowych usług medycznych.

Ze względu na bardzo wysokie koszty leczenia we Francji (koszt wizyty u lekarza specjalisty wynosi od 30 do 70 euro; doba leczenia w szpitalu - od 600 do 1500 euro), warto wykupić w kraju dodatkową prywatną polisę ubezpieczenia od nieszczęśliwego wypadku lub nagłego zachorowania.

Ważne, by polisa pokrywała także koszty hospitalizacji spowodowanej nagłymi objawami przewlekłej choroby leczonej w kraju (np. chorób krążenia, cukrzycy), a w razie śmierci - koszt transportu ciała do Polski.

Warto zajrzeć do erwisów pracy:
- www.anpe.fr
- www.travail.gouv.fr
- www.cadremploi.fr
- www.monster.fr
- www.cidj.com
- www.emploi-saisonnier.com

Można też szukać na stronach EURES www.europa.eu.int/eures lub www.eures.praca.gov.pl