Oto ostatni wpis pani Izabelli Odejewskiej. - Przyznam się, kilka dni nie było mnie u chłopców… gdy dzisiaj pojawiłam się w kotownikach, od razu zauważyłam, że mamy „ciche dni’’... tygryski nie ucieszyły się na mój widok… Przez długie chwile Mały jak zahipnotyzowany patrzył mi prosto w oczy… Pytał, dlaczego ciebie nie było?... i czekał na odpowiedź… Duży nie ufał, nie podskakiwał radośnie…
I dalej - Po godzinnej rozmowie a właściwie moim monologu... chłopcy uznali, że czas na wybaczenie i rozgadali się jak dawniej…
Duży zmienił swoje obyczaje... rano o ósmej, po otwarciu wybiegu wystawia głowę, wącha powietrze i… zostaje w ciepełku. Na zewnątrz postanawia wyjść około południa i wówczas nie ma ochoty wracać...
Mały, który nigdy nie lubił wychodzić z samego rana, teraz stoi przy śluzie i tylko czeka na jej otwarcie. Zarówno Mały jak i Duży są zdecydowanie bardziej spokojni... w porze jedzenia nie widać oznak zdenerwowania, niecierpliwości...
Chłopcy są nieszczęśliwi, gdy na wybiegu jest tylko jeden z nich. Słychać wówczas nawoływanie i żale... dlatego podjęliśmy decyzje o przystąpieniu do prac związanych z podziałem wybiegu zewnętrznego.
Nie wiemy jak długo potrwa przebudowa, ponieważ tygryski muszą codziennie wychodzić na kilka godzin, możemy tylko ten czas skrócić. Przebudowa pozwoli nam na ich wspólne przebywanie na wybiegu zewnętrznym, z możliwością pojedynczego wypuszczania na cały wybieg.
Oba tygryski będą miały dostęp do basenu i ukochanego podestu. Chciałabym państwa zapewnić, że jest to działanie tymczasowe, które w obecnej sytuacji, jest jedynym możliwym do zrealizowania we względnie krótkim czasie. Cel jest jeden: chłopcy powinni mieć równy dostęp do wybiegu przez cały dzień i możliwość stałego kontaktu (przez kratę niestety, ale to kolejny krok w kierunku spełnienia ich i naszych marzeń).
