Janina Paradowska - Czysta polityka - "Krajobraz z naciskami"

Wszystko to jednak blednie wobec nacisków w sprawie tarczy. Trwa bowiem bezprecedensowy nacisk na rząd Tuska, aby zgodził się na tarczę. Nawet prezydent Kaczyński nie pojechał do Jałty, podobno dlatego, że chce na miejscu, w Warszawie, dopilnować, by jednak Tusk się za daleko w wątpliwościach nie posunął.

Naciskała na Tuska minister Fotyga, na którą jednak w Stanach Zjednoczonych naciskać nie musiano, gdyż pojechała z własnej i prezydenta woli i jest za tarczą. Na premiera naciska oczywiście, choć z różnych pozycji, opozycja. Lewica naciska, by na tarczę nie godzić się pod żadnym pozorem, choć gdyby rządziła, może by się zgodziła, tak jak zgodziła się na amerykańskie F - 16. PiS naciska, by godzić się natychmiast, gdyż w przeciwnym wypadku dostaniemy się pod kuratelę Moskwy. Naciskają Amerykanie z obecnej administracji, która odchodząc chce mieć sukces i Rosjanie, którzy nie chcą, aby Amerykanie mieli sukces. Naciskają nawet Czesi, którzy w swym szczęściu posiadania radaru do tarczy nie chcą najwyraźniej być osamotnieni. Zwłaszcza premier Czech, Topolanek, który ma prawo czuć się samotny, gdyż zdecydowana większość Czechów tarczy nie chce, podobnie jak większość Polaków.

Nie warto już nawet wspominać o nacisku lobbystów, czasem z naukowymi tytułami, mediów, które nie bardzo wiedzą, czy są za tarczą, czy nie, nie chcą przecież urazić Amerykanów, ale nie chcą też stracić Czytelników, którym tarcza generalnie się nie podoba. Może nie podoba się dlatego, że nie bardzo wiadomo, co to za instalacja, przeciwko komu skierowana, bo w ten Iran to raczej nikt nie wierzy. A może gdyby społeczeństwo wiedziało, o co chodzi, dopiero zaczęłoby naciskać, aby pod żadnym pozorem nie godzić się na tę instalację? Wśród owej histerycznej fali nacisków zapomina się bowiem wytłumaczyć, o co idzie gra i większość po prostu nie wie, o czym oni rozmawiają.