Książki

Od śmierci Agnieszki Osieckiej, której piosenki śpiewała cała Polska, minęło właśnie dziesięć lat. I nawet nie kojarząc tej daty, sięgnęłam po książkę Hanny Bakuły, która pisze swoje listy do nieżyjącej Poetessy. Malarka wspomina z sentymentem wspaniałe, ale i trudne chwile spędzone razem.
Co mnie osobiście szalenie zdziwiło, bom człowiek z prowincji i nie zdawałam sobie sprawy, że obie damy mieszkały naprzeciwko siebie na Saskiej Kępie i wspólnie sączyły piersiówkę, szalały na prywatkach, jeździły na wczasy do Dąbek i niemal wspólnie wychowywały córkę Agnieszki Osieckiej i Daniela Passenta - Agatę. Okazuje się, że panie serdecznie się przyjaźniły. Bakuła robiła scenografię do sztuk Agnieszki, Agnieszka pisała o wernisażach Hanny Bakuły.

Książka jest napisana szalenie dowcipnie, fajnym językiem Bakuły, ilustrowana smakowitymi rysuneczkami malarki. I za to z miejsca Bakułę pokochałam. Tak jak kocham Osiecką....

Książkę poleca Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA.

Zofia Turowska

Lubię znać swoich idoli do końca, do bożej podszewki. Dlatego też, po przeczytaniu wspomnień Hanny Bakuły, sięgnęłam po dwie kolejne książki związane z Osiecką. "Agnieszki" Turowskiej to dobrze opracowana biografia. Autorka opierając się przede wszystkim na listach, pamiętnikach i wspomnieniowych, acz nigdy nie wydanych materiałach, pisanych osobiście przez Agnieszkę Osiecką, kreśli nam jej portret. A była to fascynująca osobowość. Z jednej strony ciekawa świata i ludzi, chętna do zawierania bliskich znajomości i to z byle kim, ale z drugiej jakby zawsze nieobecna, oddalona i nieprzystępna. Turowska opisuje czasy Studenckiego Teatru Satyrycznego i pierwsze piosenki Osieckiej: "Okularników", "Kochanków z ulicy Kamiennej". Poznajemy jej fascynację kolejnymi mężczyznami, choć jak twierdzi sama Agnieszka, "przez kilkanaście lat kochałam jednego Zbyszka" i to była jej największa miłość, bliżej nieznana publice. Ogromną zaletą tej książki są zawarte w niej wiersze Agnieszki, zarówno te pierwsze, jak i te ostatnie. Dużą przyjemnością jest ponowne ich odczytywanie i przeżywanie.
Książkę wydało wydawnictwo Prószyński i S - ka.

Tę książkę Agnieszka Osiecka napisała pięć lat przed śmiercią. Jakby się przymierzała do rozliczenia z życiem. Nigdy nie poszła do żadnego lekarza, a do szpitala trafiła będąc już bardzo chora.
Próżno jednak doszukiwać się w tej pozycji informacji o życiu Poetessy. Pisze o wszystkim i o wszystkich, tylko nie o sobie. Może i racja, bo autobiograficzny ekshibicjonizm bywa irytujący, choć ciągle i z niecierpliwością czekamy na prawdziwe fakty.

W sprawie Agnieszki te fakty bywają pogmatwane, podobnie jak jej szalone i niezdyscyplinowane życie. Ale właśnie za to szaleństwo i za wspaniałą, prostą jak najpiękniejsza prostota, kochają ją niezliczone rzesze wielbicieli. W tej książce znajdziemy mnóstwo zdjęć, wykonanych osobiście przez poetkę, bowiem fotografowanie było jej wielką pasją. Dzięki temu możemy oglądać fotki z okresu STS-u, z jej wypraw do Nowego Jorku, do Paryża, do Moskwy... Lubiła podróżować, choć przyjaciele twierdzili, że raczej ucieka od życia w jednym miejscu, od dotychczasowych przyjaciół i od kłopotów.
Książkę poleca Wydawnictwo TENTEN.

W jednym z moskiewskich urzędów stanu cywilnego ma się rozpocząć ceremonia zaślubin. Uroczystą ciszę przerywa huk wystrzału, a po chwili panna młoda osuwa się bez życia na podłogę. Dwie godziny później do identycznej tragedii dochodzi w innym urzędzie. Major Anastazja Kamieńska, która podejmuje śledztwo, odkrywa, że w przeddzień śmierci obie zamordowane otrzymały listy z pogróżkami.
Co więcej, podobne anonimy dotarły także do innych kobiet szykujących się do ślubu, ale żadna z nich, nie wiedzieć czemu, nie zawiadomiła milicji. Ta sprawa nie będzie łatwa, brakuje punktów zaczepienia, mnożą się za to najbardziej szalone hipotezy. Kamieńską czeka żmudna praca, którą musi pogodzić ze swym pełnym niespodzianek życiem prywatnym. Śmierć i odrobina miłości, tak jak poprzednie opublikowane po polsku powieści Marininej, pełna jest zagadek i znakomicie stopniowanego napięcia. Wartka akcja i szereg barwnych, niebanalnych postaci, ukazanych na tle sugestywnie opisanego życia rosyjskiej stolicy, czynią z tej książki pasjonującą lekturę.

Książkę wydał W.A.B.

John Maxwell Coetz, laureat Nagrody Nobla w 2003 roku, urodził się w Kapsztadzie. Ten znany pisarz południowoafrykański został dwukrotnie uhonorowany nagrodą Bookera: za "Życie i czasy Michaela K" w 1983 oraz za "Hańbę" w 1999.
Akcja w "Sercu kraju" rozgrywa się w Afryce i jest swoistym studium psychozy kobiety, która mieszka na farmie razem ze swoim ojcem. To trudna pwieść, bowiem obsesyjny, chwilami deliryczny monolg wewnętrzny pogrążającej się w szaleństwie bohaterki jest prawdziwym pamiętnikiem szaleńca. Farma upada, ojciec żeni się ze zmysłową młodą kobietą, o której młoda dziewczyna mówi, że jest grubokoścista, leniwa i ma coś z kota. Mówi też, że ma troje przeciwników: migrenę, ojca i jego nową żonę.

Nic w tej powieści nie jest jasne i oczywiste. Prawda miesza się ze zmyśleniem, rzeczywistść wyziera się spomiędzy natrętnie powracających wizji, miłość podszyta jest nienawiścią.

Książkę wydało Wydawnictwo Znak.

Autor należy do kultowych pisarzy amerykańskich. Pisywał humorystyczne opowiadania z życia Nowego Jorku w czasach prohibicji, opisywał niezwykle oryginalne postaci z półświatka: tancerki rewiowe, wielkich gangsterów i małych rzezimieszków, z których Harry Koń, Hiszpański John i Małyu Izydor stali się jedną z legend Ameryki.

Tom Waits opowiada, że od zawsze był wielbiclelem Runyona i słyszał wiele anegdot z nim związanych. Przy Broadwayu był bar, gdzie pisarz miał swój stolik i nikt inny przy nim nie mógł usiąść. I wszyscy, nawet najgorsze męty, przestrzegali tej zasady. Sentyment do postaci Małego Izydora miał Marek Hłasko. Gdy mieszkał w pewnym hotelu w Tel-Awiwie, spotkał tam hiszpańskiego Johna, Wielkiego rzeźnika i Harry Konia. Hłasce został wakat Izydora. Polski pisarz porównywał Runyona do prześmiewczego Wiecha i bardzo sobie cenił opowiadania amerykańskiego autora.
Opowiadania zawarte w zbiorku są śmieszne, gorzkie i groteskowe. Podobnie jak postaci, które swoje pierwowzory miały w rzeczywistym życiu i które w opowiadaniach mówią swoim własnym, acz dziwacznym językiem.

Książkę poleca Wydawnictwo URAEUS.

Thom Jones to autor wstrząsających, dramatycznych powieści. I to niezależnie od tego czy akcja jego opowiadań toczy się na obłożonych ogniem polach Wietnamu, czy w chłodnym emocjonalnie środowisku elitarnego college'u w Nowej Anglii, czy też tematem są halucynacyjne wizje Amerykanina błąkającego się po Bombaju na skutek amnezji.

Ich lektura jest zawsze wstrząsającym doznaniem. W tej autorskiej wizji natury ludzkiej nie ma miejsca na złudzenia, a świat zdaje się nieodwołalnie pogrążać w mrokach.

Każdy z tych utworów jest też jednak kroniką heroicznej, zaskakującej i szlachetnej walki ducha, który wydawałoby się powinien upaść, lecz wciąż uparcie trwa......
Jak napisał "Time". Lektura tych utworów daje skrajną przyjemność. Pierwsza książka Thoma Jonesa jest zbiorem wspaniałych historii. Przyznaję, że książkę przeczytałam jednym tchem. To kawał mięsistego życia, z jego dolegliwościami, chorobami, miłościami i tęsknotami.

Książkę proponuje Wydawnictwo REBIS.

Gail Parent jest znaną scenarzystką filmową i na podstawie tej książki powstał film przyciągający rzesze kinomanów.
Ta świetnie napisana powieść jest uważana za kobiecą wersję kultowego "Kompleksu Portnoya" Philipa Rotha. Jest najdłuższym listem samobójczym w historii literatury. Zostawia go trzydziestoletnia Sheila, która w ten, wyjątkowo nieszablonowy sposób postanawia rozliczyć się z rodzicami, żydowską nowojorską klasą średnią, hołdującą zasadzie "jidysze mame" -nadopiekuńczej matki niemalże oplatającej sobą własne dzieci, której postawa zdeterminowała nieudane życie bohaterki, a tym samym przyczyniła się do jej przedwczesnej, samobójczej śmierci.
Następnie przychodzi kolej na rozrachunek z niewartymi poświęconego im czasu kochankami, ze studiami, pracą, a w końcu z przyjaciółmi.
Wbrew pozorom książka zawiera dużą dawkę humoru i dowcipu.

Powieść poleca Redakcja Literacka Bellony ABENKA.

Azja górą?

W reporterskiej książce "Kaczor po pekińsku" (wyd. Rosner&Wspólnicy) Jacek Pałasiński roztacza wizję nowej globalnej rzeczywistości, która już czeka za progiem, a z której, jak uważa, nie zdajemy sobie jeszcze sprawy. To wizja świata za kilkanaście lat, zdominowanego przez państwa Wschodu, rosnące w siłę "azjatyckie tygrysy" z Chinami i Indiami na czele, dla których kraje Zachodu przestaną być liczącymi się partnerami. Zapowiedzią nadchodzących zmian jest dynamiczny rozwój gospodarki azjatyckich państw, które odwiedził autor. Zastanawiając się, co przyniesie Zachodowi nowy układ sił na świecie, stawia prowokacyjne pytania na temat współżycia obu cywilizacji, a ton jego komentarzy przesycony jest pesymizmem. Kończy zaś refleksją będącą wyrazem rozczarowania naturą ludzkich potrzeb: "Potwierdziłem moją gorzką obserwację, że pożądanie wolności to kaprys społecznego marginesu zwanego inteligencją lub elitą. Pożądanie wolności jest równie słabe w Azji, co w Europie. Można je kupić za naprawdę niewygórowaną cenę. Czasem wystarczy pętko zwyczajnej i pół litra, czasem miska ryżu i żeberka z pekińczyka".

Finał wstrząsającego dramatu, jaki przeżyła autorka tych wspomnień, poznajemy już na początku: "Zabiłam ojca. Jedną kulą z pistoletu luger 22 Lon Rifle. Nie chybiłam. Było to we wtorek 18 lipca 1989 r. Miałam 17 lat, ale wyglądałam na 12. "Ida. Historia ojcobójczyni" spisana przez Francoise Hamel (wyd. Książnica) jest opowieścią o życiu dziewczynki, a potem młodej kobiety z rodziny sterroryzowanej przez ojca. Agresywny sadysta, szef marginalnej, faszyzującej partii, w okrutny sposób znęcał się nad żoną i córkami. Byle pretekst wystarczył, aby je maltretować, fizycznie i psychicznie. Najmłodszej kopnięciem zwichnął biodro, Ida bywała bita i kopana tylko dlatego, że jak mówił miał chęć ją uderzyć. Zastraszeni przez ojca sąsiedzi zareagowali dopiero wtedy, gdy po zabójstwie dziewczyna stanęła przed sądem. Dalsze losy Idy świadczą, że rany psychiczne zadane przez ojca są zbyt głębokie, aby dało się je zasklepić bez śladu. Jej opowieść, pełna smutku, bólu i strachu, szczególnie mocnym akcentem wpisuje się w coraz częściej i u nas podnoszoną sprawę przemocy w rodzinie.

Czego właściwie o sukcesie może nas nauczyć człowiek, który urodził się sto dwadzieścia lat temu? Jakim cudem człowiek starszy o dwadzieścia pięć lat od forda T może rzucić światło na sposoby dochodzenia do sukcesu we współczesnym świecie? A jednak miliony ludzi, dążąc do jego osiągnięcia opierały się na teoriach Napoleona Hilla zawartych w jego książkach i niezliczonych artykułach pomieszczonych na łamach renomowanych czasopism głównie Chicago i Nowego Jorku. Nie przestawał pisać, bo ludzie ciągle chcieli się czegoś od niego uczyć. Podstawę jego bogatej wiedzy stanowiły długie, wnikliwe badania. Przeprowadzał wywiady z ludźmi, którzy zmienili świat, którzy - jak powszechnie przyznawano - osiągnęli to, czego pragnęli. Spotykał jednak dużo więcej ludzi, którym nie udało się zrobić tego, co zamierzali. I z życia jednych i drugich, ludzi sukcesu i nieudaczników, wydestylował filozofię sukcesu opartą na zrozumieniu natury ludzkiej.

"Drabina sukcesu" to książka, która przedstawia, w niezwykle skondensowanej formie, siedemnaście czynników, na podstawie których opracowana została filozofia sukcesu Napoleona Hilla. Zamieszczono w niej obszerne fragmenty pierwotnego tekstu i przedstawiono je ze współczesnym komentarzem potwierdzającym ponadczasowość i uniwersalność idei i koncepcji Hilla. By książka, wydana przez Studio Emka, była bardziej aktualna, zawarto w niej tzw. studia przypadków przywołane ze współczesnego świata biznesu.

Świetna pisarka Paula Danziger i znakomity rysownik Tony Ross przedstawiają najmłodszym czytelnikom Maję Bursztyn. Maja ma 6 lat i bardzo zdecydowany charakter. Świat, w którym żyje rodzina, szkoła, przyjaciele stwarza wiele problemów i Maja musi się z nimi uporać. Dla niej to niezwykle ważne kroki w życiu pierwszy dzień w szkole, pierwsza przyjaźń, wyjazd na wakacje. Są też wydarzenia bardzo trudne, takie jak rozwód rodziców. Są też wydarzenia przyjemne takie jak urodziny. Maja zaprosiła na nie kolegę Justyna. Będzie tort i prezenty.

Paula Danziger stworzyła proste książeczki przemawiające do dziecięcej wyobraźni i psychiki. Ze względu na doskonale dobraną formę mogą stać się lekturą dla najmłodszych, którzy dopiero co poznali litery. Dzieci mogą je czytać samodzielnie lub razem z rodzicami.

W Stanach Zjednoczonych ukazało się sześć części książeczek Wydawnictwa Znak. Dziś naszym Czytelnikom polecamy tę zatytułowaną "Maja Bursztyn ma urodziny". Jest pięknie ilustrowana, czyta się ją z ogromną przyjemnością.

W "Księdze zwariowanych różności" znajdziesz wszystkie potworne i dziwaczne fakty historyczne, które zawsze chciałeś poznać - od paskudnych starorzymskich graffiti, po wymyślne tortury stosowane przez nauczycieli oraz okropne przezwiska królów. Czy chcesz się dowiedzieć: w jaki sposób słonie dokonywały egzekucji skazańców, jakie były przerażające obyczaje piratów, gdzie i kiedy wydarzyły się najstraszliwsze katastrofy?

Czy pragniesz odkryć, którzy ze słynnych władców byli leworęczni, a którzy obłąkani; przeczytać o dziesięciu najsławniejszych psach albo poznać szczegóły zamachu dokonanego przez małpy? W takim razie ta książka jest właśnie dla ciebie.
Tę książeczkę z serii "Strrraszna historia" poleca Wydawnictwo Egmont