Na czyraki

     Dawniej jej zmielone nasiona ceniono jako przyprawę do serów, sałatek, zapiekanek i ostrych sosów. W starożytnej, a potem też ludowej i domowej medycynie była traktowana jako środek wzmacniający, pobudzający apetyt. Pito najczęściej odwary z nasion lekko słodzone miodem. Nasiona kozieradki były też lekiem zewnętrznym. Okładami, kataplazmami z papki kurowano czyraki, obrzęki, owrzodzenia, oparzenia, stany zapalne skóry. Spotkałem kilka osób, które twierdziły, że pomogły sobie kozieradką przy ropniach i czyrakach. Wojciech W. kilka razy likwidował tego rodzaju dolegliwości. - Swego czasu regularnie na ciele pojawiały mi się bolesne czyraki. Stosowałem różne okłady. Ale najbardziej skuteczne okazywały się papki ze zmielonej kozieradki. Sporządzenie ich nie jest trudne. Wysuszone nasiona zemleć w młynku - jest to zabieg dosyć trudny, bo są one wyjątkowo twarde. Porcję proszku, np. dwie łyżki rozprowadzić przegotowaną, gorącą wodą. Potem wszystko utrzeć w moździerzu, garnku na jednolitą masę. Papkę nanieść kilkumilimetrową warstwą na lnianą ściereczkę, chusteczkę, gazę i nałożyć gorący okład - nie może być on jednak za gorący, by się nie poparzyć - na bolące miejsce. Pozostawić przez 20-30 minut. Potem zdjąć, zaś miejsce pęknięcia czyraka oczyścić, zdezynfekować, np. naparem z rumianku. Okłady z kozieradki stosuje się nadal po pęknięciu czyraka, aż skóra uzyska normalny kolor, stanie się miękka.