Dziadki górą

Boją się utraty wolności i tego, co ich czeka za bramą jednostki. Opowieści kumpli rezerwistów wieją groza, zatykają dech w piersiach i jeżą włosy na głowie. I choć większość tych opowieści jest mocno przesadzona, celowo zabarwiona na czarno, to jednak w każdym zdaniu może być jakiś procent prawdy. A to budzi w ludziach trwogę.
Zjawisko fali, czyli znęcania się starszych żołnierzy (dziadków) nad młodszymi (kotami), wciąż jest problemem polskich jednostek wojskowych. Może nie takim groźnym jak dawniej, ale bez wątpienia nadal istniejącym.
Do zasadniczej służby wojskowej są wcielani różni ludzie. Zdrowi, chorzy. Mądrzy, głupi. Wielu młodych przed wstąpieniem do służby odczuwa paniczny lęk przed mundurem. Boi się, że nie da sobie rady. Że starsi zdepczą ich godność osobistą. Chłopcy obiecują sobie, że oni nigdy nikogo nie skrzywdzą. Po czym po odsłużeniu kilku miesięcy jakby zapominają o swoich obietnicach. Teraz to oni są starym wojskiem. Dziadkami. Gnębią stosując przemoc i wyniszczając czyjąś psychikę. Najgorsze jest to, że w swych często bestialskich posunięciach nie widzą nic złego. Uważają, że jeśli ktoś się nad nimi pastwił, oni też mają do tego prawo.
Usuwając z pamięci chwile załamania, upokorzenia i wewnętrznego bólu szybko stają się tacy sami jak swoi niedawni oprawcy. Agresywni, bezwzględni i beznadziejnie głupi. Nie dostrzegają strachu i bezradności młodszych kolegów. Nawet jak ktoś przez nich próbuje odebrać sobie życie, twierdzą, że nie robią nic złego. Przecież tylko podtrzymują tradycję.
W ub.r. w jednostkach wojskowych całego kraju 54 żołnierzy popełniło samobójstwo. Taki jest bilans ofiar tradycji pt. fala. Ilu jeszcze ludzi musi targnąć się na życie, by młode społeczeństwo zrozumiało, czym jest w wojsku przemoc!
Że to nie jest niewinna zabawa, lecz śmiercionośna broń głupoty!
Przekraczając próg jednostki każdy powinien podjąć decyzję: albo wszyscy jesteśmy ludźmi, albo... zwierzętami. Co wybrać: terror czy spokój Niby odpowiedź nasuwa się sama, ale czy na pewno jest taka oczywista