„Mieszkam na Osowej Górze i korzystam z linii A 77 ,od około 2 miesięcy linia ta bardzo źle funkcjonuje. Najczęściej po południu jeździ co drugi autobus, często niezgodnie z rozkładem. Rozmowa z kontrolerem ruchu i pisane maile do Zarządu Komunikacji nic kompletnie nie dają. Pan kontroler twierdzi,że wszystkie pojazdy są w trasie a spóźnienia są przez korki. To jest nieprawda. Akurat na tej trasie nie ma korków. Stanie po 30, 40 minut na przystanku szczególnie o tej porze roku to nic przyjemnego . Inni pasażerowie potwierdzają te informacje i też są wściekli tracąc czas i stale się spóźniając. Czuję się sfrustrowana i bezradna wobec tej firmy” - napisała do nas jedna z Czytelniczek, pani Lidia.
Problem polega na tym, że nie jest to odosobniony głos.
Można powiedzieć, że na miejskiej komunikacji w Bydgoszczy niemal „zjadłam zęby”. Autobusami i tramwajami podróżuję od lat i dlatego mam możliwość porównania kondycji komunikacji teraz i kiedyś.
Lata 90-te przypominały trochę wolną amerykankę. Autobusy w większości jeździły tak jak chciały. Dojeżdżałam wtedy na studia do sąsiedniego miasta i często wychodziłam na przystanek z „duszą na ramieniu”. Bo albo autobus w ogóle nie przyjeżdżał, albo docierał na przystanek mocno spóźniony. A pociąg jak zawsze był punktualny.
Przykre niespodzianki zdarzały się też w czasie jazdy. Bo nagle, w środku trasy, autobus się po prostu psuł. „Dalej nie pojadę” - oznajmiał kierowca zdenerwowanym pasażerom. I bez względu na aurę, pozostawało czekanie na następny autobus, często mocno zatłoczony.
Z czasem jednak sytuacja zaczęła się zmieniać na lepsze, autobusy nie dość, że odmłodniały, to w dodatku zaczęły jeździć bardziej punktualnie.
Ostatnio mam jednak wrażenie, że bydgoskiej komunikacji bliżej do lat 90-tych ubiegłego wieku. Rozumiem,że w godzinach szczytu stojący w korkach autobus przyjedzie później niż pokazuje informacja na rozkładzie jazdy. Ale opóźnienia bądź braki poszczególnych kursów zdarzaj się też w innych porach.
Sporo do życzenia pozostawia też sposób jazdy kierowców miejskiej spółki. Wymuszanie pierwszeństwa na zasadzie „duży może więcej”, jazda na złamanie karku, to częste przypadki.
Chociaż będąc sprawiedliwą, dodam,że inni kierowcy też nie ułatwiają życia. Czy tak trudno poczekać sekundę, kiedy autobus chce wyjechać z zatoczki?
Na koniec oddajmy głos członkom Stowarzyszenia na rzecz Rozwoju Transportu Publicznego: „Komunikacja miejska w Bydgoszczy wymaga całkowitego uzdrowienia. Wiele czasu, pracy i pieniędzy zajmie ten proces. (...) Od ponad roku bydgoszczanie zmagają się z paraliżem komunikacyjnym. (...) co z głosami mieszkańców, pasażerów, pracowników przewoźników i sympatyków transportu? Jak długo odbijać będą się od ścian? - pytają członkowie stowarzyszenia.
