W miniony piątek wstęp do Mózgu kosztował 5 zł. Stali i okazyjni bywalcy płacili dość niechętnie, bo mieli w nosie koncert jakiegoś tam Grabka, w dodatku skrzypka. Oni przyszli sobie po prostu pocelebrować zblazowanie i pogadać.
Koncert miał zacząć się o godz. 21. Czekałam umilając sobie czas rozmówkami z mózgowymi znajomymi. Przed 22 miałam lekki stres, bo wiedziałam, że za jakąś godzinę pędzę dalej, do kina na wojnę polskich z ruskimi.
O godz. 22, w ciemnej sali zaczęło się coś dziać. Usiadłam, rozejrzałam się po sali i spostrzegłam, że jak zwykle frekwencja nie jest imponująca.
Grabek zaczął grać. Za nim, na ścianie pojawiły się fotografie, colaże, które doskonale pasowały do psychodelicznego klimatu, który Wojtek G. roztacza dzięki swoim skrzypcom i elektronice. Wizualizacje z niewiastami jak z obrazów Rossettiego czy filmu "Piknik pod wiszącą skałą“, nakładające się dwie piękne kobiece twarze, uciekający w zaroślach i nie mogący wydostać się z kadru wzbudzały dreszcze na całym ciele. Grabek nie miał dla nas odrobiny litości. Był głośny i jego muzyka dobijała się do naszych trzewi. Wszyscy ci malkontenci, którzy z początku zignorowali piątkowy występ, gdy usłyszeli pierwsze dźwięki, jak zahipnotyzowani przenieśli się przed scenę. Ich rozmowy musiały poczekać godzinę, aż Grabek dokończy swoja myśl. Myśl, która do końca wieczoru siedziała sobie w kącie na barowym krześle.
