Wybieramy Osobowość Roku w kategorii Działalność społeczna i charytatywna

Nominacja za:

działalność na rzecz dostępności i szacunku dla drugiego człowieka. Organizowanie szkoleń, wycieczek dla osób z niepełnosprawnością, zdobycie tytułu "Senior bez barier".

____________

Szanowni Państwo, Drodzy Przyjaciele. Jeżeli facet w moim wieku jest w ogóle zauważany przez otoczenie, tzn. że żyje i jest to powód do dumy, ale niekoniecznie do pychy. Mam 81 lat, pochodzę z poznańskiej rodziny, urodziłem się w Krakowie, a od maja 1946 roku mieszkam w Jeleniej Górze. Tutaj dorastałem, uczyłem się w fajnych szkołach i przy wspaniałych nauczycielach, którzy (co uważam za skarb) nauczyli mnie kochać książki. Dzisiaj to szczególnie się przydaje, gdy "czytam uszami" 70-80 audiobooków rocznie. Trudno nie pasjonować się turystyką mieszkając w Karkonoszach, które ukształtowały mnie od najmłodszych lat. Byłem przewodnikiem górskim, pilotem wycieczek zagranicznych, skończyłem Technikum Hotelarskie, Studia na Wydziale Turystyki i Rekreacji na AWF we Wrocławiu oraz Podyplomowe Studia w zakresie Handlu Zagranicznego w Turystyce na dawnej Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Pracowałem w tej branży zajmując różne stanowiska, z kierowniczymi włącznie, z reguły z dobrymi efektami. Zwiedziłem dużą część świata i wszystko było piękne aż do maja 1994 roku, kiedy jako pasażer uległem wypadkowi samochodowemu, w wyniku którego jestem trochę ślepy i trochę kulawy. Cieszę się, że tylko trochę, bo mam możliwość być ludziom przydatny. Przed 23 laty założyłem z przyjaciółmi Karkonoski Sejmik Osób Niepełnosprawnych, któremu prezesuję do dzisiaj mimo znacznej niepełnosprawności. Dalej mi się chce, mam głowę pełną pomysłów. W myśl zasady "Congrego Ergo Sum" czyli "łączę więc jestem, ale także jestem bo łączę" w Sejmiku staramy się mówić jednym głosem i to się coraz częściej udaje 17 -stu organizacjom tworzącym KSON. Piszemy dużo projektów dotyczących otwarcia rynku pracy dla osób z niepełnosprawnościami, realizujemy dostępność do tras turystycznych w Karkonoszach i Górach Izerskich, na których coraz więcej między innymi wózkowiczów. Nasza siedziba w Jeleniej Górze po raz trzeci została zalana przez powódź, ale wyszliśmy z wody i otwieramy się na ludzi potrzebujących pomocy. Organizujemy spotkania towarzyskie naszych członków stowarzyszeń, wycieczki krajowe i zagraniczne, zabawy i wczasy i w ogóle jest u nas coraz bardziej radośnie. Jestem trochę jak człowiek z epoki renesansu. Muzykowałem i malowałem, a teraz piszę rymowanki, a może nawet wiersze. Od 55 lat jestem z kochaną Elżunią, mamy córeczkę i wnusia, który spełnia moje niespełnione marzenie bycie pilotem samolotowym. A co do wierszy, to napisałem taki oto: "79, 80, 81, 82: co zrobić, gdy choć ciało już liche a w sercu ciągle wiosna trwa..."Za tę nominację bardzo dziękuję a wszystkich proszę o głos. Serdecznie pozdrawiam, Stanisław