Wiem, co mówię - Ale, bez złośliwości

Najpierw widać ludzi wywieszających biało-czerwone flagi na balkonach, a potem selekcjoner naszej reprezentacji mówi po angielsku, że wiele rzeczy w życiu widział, ale doping polskich kibiców jest fantastyczny. No właśnie, trener mówi "is fantastic", a w polskim tłumaczeniu, w napisach, pojawia się "był fantastyczny". Ale, bez złośliwości.

Na zaproszenie TVN24 pojechałem na Euro 2008. Zaproszenie było prowokacyjne, ponieważ znany jestem ze swojego słabego zainteresowania sportem w ogóle, a piłką nożną zwłaszcza. Przyjąłem, bo pomyślałem, że jeżdżą piłkarze, trenerzy i działacze, którzy się prawie nie interesują piłką. Ale, bez złośliwości.

No więc zostałem kibicem. Kibicem kibiców. Naprawdę fantastyczne wrażenie robią ludzie, którzy nawet wiedząc, że ich drużyna nie ma szans na spektakularny sukces, jadą ponad tysiąc kilometrów, żeby zagrzewać do boju, żeby pokazać, że "Pooolska biało -czerwoniiii", że Polacy nie gęsi, też swoje szaliki, kapelusze i koszulki mają.

W Klagenfurcie, w dniu meczu z Chorwacją, naszych kibiców nie było zbyt wielu na ulicach. Ale za to jacy! Od razu zaprzyjaźnili się z Chorwatami i zaczęli pełnić funkcje kierownicze. Bardzo zabawny był obrazek, który widziałem w kilku miejscach: idzie kolumna kibiców - na początku czterech naszych z biało-czerwonymi sztandarami, a za nimi kilkudziesięciu chorwackich fanów futbolu. I śpiewają jedną piosenkę: "Auf Wiedersehen! Auf Wiedersehen! Deutschland, Deutschland auf Wiedersehen".

Jedna piosenka, ale co innego znaczy dla nas, co innego dla Chorwatów. Ale, bez złośliwości. No więc pewnie ktoś zapyta, co facet nie znający się na piłce nożnej robi na Euro 2008? Pisałem wiersze. Wyszedł mi cały tomik "Wierszy klagenfurckich", z którymi teraz nie mam co zrobić... Ale, bez złośliwości. A kibicom gratuluję. Bez ironii.