Wiem, co mówię - Ąse, Madąse, Flore

Ja dostałem zadanie opisania w piosence pewnego zjawiska, które od pewnego czasu jest zmorą wszystkich telewizyjnych programów informacyjnych. Występuje zazwyczaj pod koniec i ma dostarczyć widzowi informacji. To znaczy miało dostarczyć, bo ostatnio staje się to czymś z pogranicza cyrku, teatrzyku kukiełkowego i programów typu "Śpiewać każdy może". A to prezenter podskoczy, kapelusik na głowę włoży, zaśpiewa. Forma rozbudowana do granic początków choroby psychicznej, a w treści wygląda to mniej więcej tak:

Ziemia ugniatana palcem/Siostry misjonarki./Jak się jadło chleb ze smalcem,/Wypadały skwarki./Zbiera zioła Ojciec Leon./Taki gruby? Nie, to nie on. Na koniec odcinka/Burmistrz Ciechocinka.

Ref: Trumf, trumf, Misia, Bela/Misia, Kasia, Konfacela/
Trumf, trumf, Misia, Bela/Misia, Kasia, trumf.

Zabytkowe samochody/Ustawiono w orszak./Zapraszamy na zawody/W patroszeniu dorsza./A w nagrodę: Złote Pęta,/Ręka córki prezydenta/I termos do kawy/Ze zdjęciem Wieniawy.

Ref: Ąse, Madąse, Flore,/Oma deo, deo, tiki, tiki,/Plim, plam, plum.

Do Bałtyku wieje halny./W gminie Rydułtowy/Pierwszy eksperymentalny/Związek jednopłciowy:/Zośka mąż, a Jasiek żona,/Jasiek jedzie na hormonach,/Zośka, oj di ri da,/Jedzie na sterydach.

Ref: Pani Zo, pani Sia/Pani Zosia męża ma,/A ten mąż, mąż, mąż/Pije wciąż, wciąż
A pokrzywa Ukajali, Przeżuta przez kaczkę,/Likwiduje: trąd, paraliż,/Raka oraz sraczkę./Trzeba suszyć końce łodyg/I lepić na ślinę/I to tyle w tej prognozie pogody,/Następna za godzinę.

Nie wiem jak Państwo, ale ja coraz częściej dokładnie tyle jestem w stanie zrozumieć z telewizyjnej prognozy pogody.