Wrzosowisko

     Wrzosy i wrzośce nie są zbyt wymagające. Wystarczy, że zapewnimy im jasne stanowisko oraz kwaśną, ubogą i suchą glebę. Możemy je uprawiać w ogrodzie i na balkonie.
     Wrzosy i wrzośce
     Wrzos pospolity najlepiej rośnie w pełnym słońcu. Ma małe wymagania pokarmowe. Dobrze czuje się na najbardziej ubogich glebach. Nie znosi wapnia w podłożu - wymaga gleby kwaśnej o pH ok. 4,5. Wyhodowano wiele odmian tego gatunku, różniących się terminem kwitnienia, kolorem i pełnością kwiatów, pokrojem, wysokością roślin i zabarwieniem liści. Ogrodowe wrzosy kwitną na biało, czerwono, ciemnoczerwono, fioletowo, białoróżowo.
     Wrzośce silnie rosną i mocno się rozgałęziają. Mają liście zimotrwałe, a wykształcone jesienią kwiaty zimują do wiosny. Wrzosiec krwisty i wrzosiec darlejeński rosną dobrze w zwykłej ziemi ogrodowej. Pozostałe gatunki nie tolerują wapnia w glebie, rosną wyłącznie w kwaśnej glebie. Wrzośce charakteryzują się również barwnym ulistnieniem, które może być zielone, żółte lub srebrzystoszare.
     Podłoże
     Ponieważ prawie wszystkie gatunki wrzośców i wszystkie wrzosy wymagają kwaśnego podłoża, przed sadzeniem ziemię należy zakwasić torfem wysokim nieodkwaszonym i przekompostowaną korą. Można też dodać ziemi wrzosowej. Glebę bardzo ubogą trzeba dodatkowo wzbogacić kompostem (50 kg na 10 m kw.). Można też zasilić ją wolno działającymi nawozami mineralnymi. Następnie ziemię przekopujemy na 20 cm.
     W kolejnych latach nawozy podaje się w dwóch dawkach: w kwietniu oraz na przełomie lipca i sierpnia. Do zasilania tej grupy roślin najlepsze są specjalne nawozy wieloskładnikowe: nawóz mineralny dla roślin kwasolubnych, Substral Magiczna Siła do rododendronów i azalii oraz Pokon do rododendronów.
     Najlepsza pora sadzenia to termin od drugiej połowy września do połowy października i w kwietniu. Ponieważ rośliny te zwykle sadzi się w dużych grupach, ze względu na cenę lepiej kupować mniejsze egzemplarze, które i tak bardzo szybko się rozrastają. Wrzośce, w zależności od siły wzrostu odmiany, sadzimy w odległości od 25 do 35 cm. Stanowisko powinno być dobrze nasłonecznione, ale jednocześnie osłonięte od wiatru.
     Po posadzeniu rośliny podlewa się umiarkowanie, ponieważ nadmierna wilgoć bardzo im szkodzi. Łatwiej znoszą suszę niż zalanie. Wskazane jest też rozłożenie ściółki - warstwy torfu wysokiego.
     Pielęgnacja
     Wszystkie gatunki wrzośców wymagają okrycia na zimę stroiszem, włókniną lub plastikowymi siatkami cieniującymi. Najbardziej wrażliwy na niską temperaturę jest wrzosiec popielaty i wrzosiec rozpierzchły.
     Bardzo ważnym zabiegiem jest coroczne przycinanie krzewinek - dzięki temu obficiej kwitną i zachowują charakterystyczny poduszkowaty pokrój. Gałązki skracamy poniżej przekwitłych kwiatostanów. Wrzośce kwitnące latem przycinamy na początku kwietnia, a gatunki zakwitające wczesną wiosną - na przełomie kwietnia i maja, po kwitnieniu.
     Korzenie roślin wrzosowatych, znajdujące się płytko pod ziemia, są wrażliwe na przesuszenie, więc aby utrzymać wyższą wilgotność podłoża, warto je ściółkować 2-3-centymetrową warstwą kory sosnowej (zimą chroni ona rośliny przed mrozem).
     Jednym z bardzo ważnych czynników wzrostu wrzosów i wrzośców jest zjawisko mikoryzy. Polega ono na symbiozie niektórych gatunków grzybów z tymi roślinami i ich wzajemnym korzystnym oddziaływaniu. Dodanie do podłoża kilku garści ziemi spod naturalnie rosnących wrzosów pozwoli zaszczepić grzybnię, która rozwinie się w nowym miejscu.
     Choroby i szkodniki
     Jeśli krzewinki nie będą zraszane, zapewnimy im suche i przewiewne stanowiska, prawdopodobnie nie będą chorować. Jednak długie okresy deszczowe powodują występowanie chorób grzybowych. Najpoważniejsza z nich to zamieranie roślin - fytoftoroza. Choroba rozwija się zwłaszcza w wysokiej temperaturze i przy dużej wilgotności gleby, a pierwszym jej objawem jest przebarwienie się podstawy pędu na kolor brunatny. Grzyb atakuje korzenie, powodując ich zamieranie, wskutek czego ginie również część nadziemna. Można go zwalczyć kilkakrotnie podlewając rośliny preparatem Aliette lub Fongarid.
     Często występuje też szara pleśń. Zwalczanie polega na opryskiwaniu krzewinek Euparenem lub Ronilanem. Groźna jest również rizoktonioza, objawiająca się brązowieniem podstawy pędu i stopniowym zamieraniem całych roślin. Podlewamy je wówczas preparatem Rovral lub Risolex.
     Szkodniki pojawiają się na wrzosach dość rzadko; czasami szkody może wywołać wciornastek wrzoścowiec. Objawami jego żerowania są odbarwienia na liściach, później płatki kwiatowe brązowieją i opadają. Do zwalczenia tych owadów poleca się dwukrotnie opryskać wrzosy Talstarem.
     Groźna jest też miodówka wrzosowa, której żerowanie powoduje brązowienie pędów. Przeciwko tej mszycy stosujemy opryski preparatem Pirimor lub Pirimix. Zabiegów chemicznych nigdy nie robimy profilaktycznie, dopiero po zauważeniu pierwszych objawów.
     Wrzosy i wrzośce nie są długowieczne. Na rabatach ładnie wyglądają 6-7 lat, po czym trzeba je wymienić. Rośliny rozmnaża się przede wszystkim z sadzonek, ale jest to możliwe tylko w specjalistycznym gospodarstwie. Amatorom można bez obaw polecić jedynie rozmnażanie przez odkłady.
     W ostatnich dniach lutego i w marcu, rozkwitają odmiany wrzośca krwistego, w kwietniu i maju - wrzosiec darlejeński, rozpierzchły i popielaty. Od czerwca do września kwitnie wrzosiec bagienny. W połowie lipca zaczynają wybarwiać się pierwsze wrzosy, a najwięcej odmian kwitnie w sierpniu i we wrześniu.