Osoba z 10-letnim stażem pracy ma prawo do 26 dni urlopu wypoczynkowego w ciągu roku, natomiast pracownik z krótszym stażem pracy - do 20 dni w ciągu roku kalendarzowego.

Urlop może zostać wykorzystany w całości lub w częściach, przy czym przynajmniej ran na rok kalendarzowy pracownik powinien pójść na urlop, który obejmuje minimum 14 kolejnych dni kalendarzowych.

Zaległy urlop wypoczynkowy należy wykorzystać do 30 września następnego roku kalendarzowego.

Na wniosek matki, która wróciła do pracy po urlopie macierzyńskim bądź rodzicielskim lub na wniosek ojca wychowującego dziecko, który korzysta z urlopu macierzyńskiego, rodzicielskiego lub ojcowskiego, pracodawca powinien udzielić urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po jednym z wyżej wymienionych urlopów.

Urlop na żądanie

Każdy pracownik, któremu przysługuje odpowiednia liczba dni urlopu wypoczynkowego, ma prawo do wzięcia maksymalnie 4 dni wolnego z dnia na dzień, bez podawania przyczyny. Przysługuje mu bowiem tzw. urlop na żądanie.

Chęć wzięcia takiego urlopu należy zgłosić pracodawcy przed rozpoczęciem dnia pracy, a szef nie może odmówić wolnego bez uzasadnionej przyczyny (jak np. narażenie firmy na poniesienie szkód finansowych).

Wykorzystane dni urlopu na żądanie odpowiednio zmniejszają wymiar przysługującego urlopu wypoczynkowego. Przykładowo, osoba, która wzięła dwa dni urlopu na żądanie, traci dwa dni urlopu wypoczynkowego.

Bezpłatny urlop

W trakcie tego urlopu pracownik nie pobiera wynagrodzenia, a prawa i obowiązki obu stron stosunku pracy zostają zawieszone. Bezpłatny urlop może (ale nie musi) zostać przyznany na wniosek pracownika.

Okresu bezpłatnego urlopu nie wlicza się do okresów zatrudnienia, chyba że będzie to bezpłatny urlop udzielony za wyrażoną na piśmie zgodą pracownika, aby pracownik ten mógł podjąć pracę u innego pracodawcy na okres ustalony w porozumieniu zawartym między pracodawcami.