Depresja - tę "czarną noc" trzeba rozjaśnić

O "bólu istnienia", czyli depresji pisał Hipokrates. Za jej przyczynę uznawał "czarną żółć", która zatruwa duszę i ciało. W konsekwencji, twierdził "ojciec medycyny" - człowiek staje się smutny i przygnębiony.
Depresja to tajemnicza choroba, która jeszcze do niedawna, ze względu na słabą świadomość społeczną oraz brak wyraźnych przyczyn zachorowalności, często była lekceważona. Tymczasem jest to przewlekłe, poważne schorzenie, wymagające długotrwałego leczenia.

Wielki smutek

U każdego pacjenta może przebiegać inaczej. Zwykle jednak jest opisywane, jako uczucie smutku, żalu, przygnębienia, utrata zainteresowania otaczającą rzeczywistością połączona z niemożnością odczuwania jakiejkolwiek przyjemności.

Depresja objawia się obniżeniem nastroju, sprawności intelektualnej oraz różnymi dolegliwościami somatycznymi. Większość chorych ma poczucie bezradności, beznadziei i braku własnej wartości.

Złożone przyczyny

Naukowcy od wielu lat próbują poznać mechanizm powstawania tej choroby. Nie jest to łatwe, bo ma ona wiele przyczyn, przeważnie bardzo złożonych, które w zależności od indywidualnych predyspozycji chorego mogą współistnieć lub występować w różnych konfiguracjach. Można jednak pokusić się o pewne uogólnienia.

Przyczyn depresji należy szukać w zaburzeniach podstawowych procesów biochemicznych, psychicznych i społecznych w rozwoju człowieka. Należą do nich: n przewlekły stres, n żałoba, n bolesne i nagłe rozstanie, n utrata pracy i pozycji społecznej, n kryzys rodzinny, finansowy, n ciężka choroba, a w najcięższych przypadkach także wrodzone lub dziedziczne skłonności do zaburzeń depresyjnych.

Trzeba jednak pamiętać, że zdarzają się zupełnie nietypowe postaci depresji, których nie powoduje żadna z wymienionych przyczyn i które nie mają żadnych, typowych objawów.

Rodzaje depresji

Psychiatra Danuta Byczyńska (polecamy stronę www. psychiatra.bydgoszcz.eu) wyróżnia kilka rodzajów depresji, w tym:
- reaktywną (pojawia się w reakcji na niekorzystne wydarzenia życiowe, najczęściej na stratę; charakteryzuje ją krótszy czas trwania, mniejsze nasilenie, duża wrażliwość na psychoterapię, wsparcie innych osób);
- endogenną (ten rodzaj depresji jest chorobą psychiczną, może pojawić się w związku z niekorzystnym wydarzeniem życiowym, ale i bez takiego związku; osiąga nasilenie niewspółmierne do tego wydarzenia; czas trwania rozciąga się na wiele miesięcy, zawsze wymaga leczenia farmakologicznego, czasem szpitalnego; w najcięższych przypadkach psychoterapia nie powoduje zmiany stanu psychicznego; najważniejszymi cechami tej depresji są: spowolnienie, obojętność uczuciowa, myśli o śmierci, spadek masy ciała, zaburzenia snu; depresja endogenna pojawia się cyklicznie w ciągu życia.