Doligalscy postawili na produkcję mleka. Z wizytą w ich gospodarstwie

- Już od kilkunastu lat - zauważa Piotr Doligalski, który prowadzi nie tylko 800-hektarowe gospodarstwo, ale jest także prezydentem Kujawsko-Pomorskiego Związku Hodowców Bydła oraz wiceprezesem Polskiego Związku Producentów Roślin Zbożowych.

W 2004 roku pan Piotr został prezesem Zakładu Produkcji Rolnej w Kowrozie, wówczas wykupił udziały w spółce. Wcześniej dzierżawił ze wspólnikiem (od Agencji Nieruchomości Rolnych) kilkusethektarowe gospodarstwo rolne w innej części naszego regionu.

Dziś gospodarstwo w Kowrozie prowadzi już tylko z rodziną. Kiedyś zajmowało ono ok. 1000 ha, ale wówczas większość stanowiły grunty dzierżawione. Obecnie gospodarują na ok. 800 ha, w tym ok. 300 ha stanowi ziemia dzierżawiona.

- Niektóre nieruchomości musieliśmy oddać w ramach 30-procentowych wyłączeń - wyjaśnia Piotr Doligalski.

Doligalscy uprawiają zboża, buraki cukrowe, kukurydzę, rośliny pastewne (w tym lucernę, trawy), zioła (są to: wiesiołek, babka płesznik i szałwia muszkatołowa), ciecierzycę, bobik, rzodkiew oleistą, a do minionego roku nawet len. - Kiedyś mieliśmy także soję - dodaje. - Do soi może jeszcze wrócimy, jeśli będą zainteresowani skupem.

A jak to ze lnem było? - Nie byliśmy w stanie konkurować z tanim importem z Kazachstanu - przyznał.

Gospodarstwo specjalizuje się w produkcji mleka. Łącznie jest w nim 900 sztuk bydła, ale krów mlecznych ok. 400. Część z produkcją zwierzęcą znajduje się w Pigży (gm. Łubianka).

Dzienna produkcja mleka waha się od 12,5 -14 tys. litrów. W 2020 roku ich krowy dawały średnio po 13 100 litrów mleka. - Jeszcze nie mamy szczegółowych danych za poprzedni rok, ale zapewne będzie to także około trzynastu tysięcy litrów - mówi pan Piotr.

I zapewnia, że nie stawiają na zwiększenie wydajności za wszelką cenę. Bo to mogłoby się odbić na kondycji krów, długości ich życia.

Jego syn Jakub zauważa, że zwiększanie wydajności nie miałoby też ekonomicznego uzasadnienia. Studiuje rolnictwo (Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu) i zapewne niebawem przejmie od rodziców pałeczkę.

Siostra Jakuba - Alicja (studiowała na warszawskiej SGH) także docenia rolnictwo, ale pracuje już poza gospodarstwem. - Z Alicji też jesteśmy dumni, na uczelni osiągnęła świetne wyniki - dodaje jej tata.

W Kowrozie Doligalscy uporządkowali popegeerowskie tereny. Nawet budynki, postawione wiele dekad wcześniej przez właścicieli niemieckiego majątku, też zostały odrestaurowane.

Dwa stawy są wyczyszczone, z jednego z nich pobierana jest woda na potrzeby gospodarstwa. - Nie ma z tego korzyści finansowych, ale środowisko zyskuje, bo wodę trzeba oszczędzać - dodaje gospodarz.

W Pigży, gdzie stoją m.in. obory i hala udojowa wciąż są potrzebne kolejne inwestycje, remonty (niedawno wichury uszkodziły dachy na budynkach inwentarskich). - Teren wokół też trzeba uporządkować, ale na wszystko potrzeba czasu - dodaje pan Piotr i ma nadzieję, że następne pokolenie i z tym sobie poradzi.