Klub Integracji Społecznej

Od 01 września 2008 do 31 października 2009 roku Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie we Włocławku realizuje projekt pn. "Uwierzyć w siebie" w ramach Priorytetu VII Promocja integracji społecznej, Działanie 7.2 Przeciwdziałanie wykluczeniu i wzmocnienie sektora ekonomii społecznej, Poddziałanie 7.2. Aktywizacja zawodowa i społeczna osób zagrożonych wykluczeniem społecznym Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Instytucja pośredniczącą tego projektu sprawuje Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko - Pomorskiego, natomiast funkcję Instytucji Wdrażającej - Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej w Toruniu.
W ramach projektu w zajęciach w KIS wzięło udział 137 osób. Było to 9 grup tzw. zawodowych - A oraz 4 grupy skupiających osoby uzależnione - B.
Grupy A przeszły warsztaty grupowe i indywidualne z terapeutą uzależnień, psychologiem, doradcą zawodowym, miały też miejsce indywidualne konsultacje z prawnikiem, zajęcia z informatykiem, wizażystą i terapeutą zajęciowym. Po zakończeniu warsztatów w tzw. reintegracji społecznej, wybrane osoby skierowane zostały na szkolenia i kursy zawodowe. Skierowanie odbywało się na podstawie Indywidualnego Planu Działania przygotowanego przez doradcę zawodowego na indywidualnych konsultacjach z każdym uczestników projektu. Ponadto skierowania konsultowane były z psychologiem oraz terapeutą uzależnień. Każda z grup A przeszła 3 miesięczny cykl zajęć, po którym kierowana była na szkolenia zawodowe realizowane przez firmę zewnętrzną. Skierowano 33 osoby - wszystkie sukcesem ukończyły kursy.
Grupy B - czyli rekrutowane z pośród osób uzależnionych od alkoholu i środków psychoaktywnych, kierowane były na warsztaty grupowe i konsultacje indywidualne z terapeutą uzależnień. Cykl zajęć dla każdej z grup trwał 5 miesięcy.
Z powodu rotacji beneficjentów w grupach A, zaoszczędzono godziny, które postanowiono wykorzystać, za zgodą ROPS, na rzecz beneficjentów z grup B. Warsztaty z doradcami zawodowymi oraz psychologiem odbyły się w sierpniu. Prócz grup B3 i B4, które uczestniczyły w zajęciach na bieżąco, utworzono dodatkowa grupę B5 - byli to uczestnicy grup B1 i B2, które zakończyły wcześniej udział w projekcie.
Każdy cykl szkoleń dla beneficjentów projektu rozpoczynał się i kończył uroczystym obiadem. Podczas inauguracji warsztatów Koordynator projektu informował uczestników o warunkach uczestnictwa w projekcie, prawach i obowiązkach wynikających z podpisania deklaracji uczestnictwa, przeprowadzane było szkolenie BHP. Na spotkaniu kończącym udział rozdawane były zaświadczenia ukończenia udziału w projekcie, dla wybranych osób skierowania na szkolenia zawodowe.
W ramach alternatywnych form spędzenia wolnego czasu systematycznie zakupywano bilety do kina, teatru a także dla uczestników projektów zorganizowano trzy wycieczki do Torunia.
Projekt zakładał, że spośród 130 osób projekt ukończy powodzeniem 60% uczestników, tj. 78 osób, a szkolenia zawodowe ukończy 66,7% uczestników, tj. 22 osoby.
W całym cyklu projektu ze wsparcia proponowanego prze Klub skorzystało 137 beneficjentów pomocy MOPR. Było to 49 kobiet i 88 mężczyzn. Szkolenia i warsztaty ukończyło 91 osób, z czego 33 skierowane zostały na szkolenia zawodowe w dziedzinie: magazynier z obsługa wózków widłowych, opiekun osób starszych, chorych, niepełnosprawnych i dzieci, sprzedawca z obsługą kas fiskalnych oraz spawacz elektryczny. Szkolenia zawodowe ukończyli wszyscy skierowani Kisowczycy. Spośród 91 osób, które ukończyły zajęcia, 6 osób podjęło zatrudnienie - osoby te dostarczyły kopie umów o pracę.
Warsztatów nie ukończyło 46 osób. Niewielka ich liczba nie mogła kontynuować udziału w warsztatach z przyczyn zdrowotnych - na podstawie zaświadczenia lekarskiego zwalniane były z dalszego uczestnictwa i nie były wyciągane w stosunku do nich konsekwencje zawarte w kontrakcie socjalnym. Pozostali uczestnicy zostali skreśleni z listy ze względu na nieobecności - ich absencja przekraczała 20% dopuszczalnych nieusprawiedliwionych nieobecności. W konsekwencji niedotrzymania zobowiązań wynikających z kontraktu socjalnego, osobom, które nie ukończyły zajęć w KIS wstrzymywano zasiłki pieniężne, przyznając pomoc tylko w formie gorącego posiłku.
Statystyki końcowe projektu wynoszą ukończenie uczestnictwa w projekcie sukcesem na poziomie 66,4% uczestników (91 osób), a certyfikaty ukończenia szkoleń zawodowych otrzymało 100% skierowanych (33 osoby).
Projekt dał kilka nieoczekiwanych możliwości. Jedną z form wsparcia były warsztaty terapii zajęciowej - poprzez pracę i wytwórczość artystyczną beneficjenci nabierali nowych umiejętności: staranności, cierpliwości, samodzielności a także mogli rozwijać zainteresowania, uczyli się postrzegać świat poprzez sztukę. Ze względu na charakter zajęć, możliwe było zaproszenie na nie dzieci uczestników projektu. Zajęcia te nabrały charakteru rodzinnego, wielu uczestników przyprowadzało swoje "pociechy", przez co dodatkowym efektem zajęć w KIS była integracja rodziny. Widać było, jak wspólne zaangażowanie w twórcze działanie sprawiało wszystkim członkom rodziny wiele satysfakcji.
Istniejąca w Klubie jedna z sal szkoleniowych - tzw. audio, wyposażona w sprzęt audiowizualny pozwoliła na prowadzenie nieoficjalnego Filmowego Klubu Dyskusyjnego. W ramach grup wsparcia w środy od 16.00 grupka zainteresowanych osób może obejrzeć film i przy kawie podyskutować na jego temat z terapeutą uzależnień.
Realizatorzy projektu spotkali się z wieloma ciepłymi opiniami i słowami ze strony swoich beneficjentów. Kisowczycy czasami przychodzili na zajęcia z półgodzinnym lub godzinnym wyprzedzeniem. Chętnie z nami rozmawiali, dzielili się swoimi planami, opowiadali o wydarzeniach z ich życia. Zajęcia w KIS motywowały ich do utrzymania abstynencji i, co nie mniej ważne, higieny osobistej. Kisowczycy mówili o żalu z powodu zakończenia zajęć. Jesteśmy pewni, iż ukończyli zajęcia w KIS ze świadomością swoich mocnych i słabych stron.
Z naszego punktu widzenia tych kilka miesięcy w KIS zmieniło naszych beneficjentów. Być może zmieniał się tylko ich stosunek do nas, ich początkowa roszczeniowość tylko złagodniała, a przeświadczenie o własnej nieomylności zostało głęboko ukryte. Nie mniej jednak wiele szczerych i otwartych rozmów z beneficjentami pozwala nam wnioskować o dużej dozie zaufania, jakim obdarzyli naszą instytucję, o zmianie w postrzeganiu siebie samego, przyznania się do swoich dysfunkcji społecznych, nabrania chęci do zmian.
Przygotowała:
Kinga Gawęcka-Obałkowska
Asystent Koordynatora Projektu
Klub Integracji Społecznej MOPR