Labirynt

     Wygłodzone szczury wpuszczano do labiryntów i obserwowano, jak prędko nauczą się najprostszej drogi do karmnika. Nie mogąc znaleźć jej w krętych labiryntach, zwierzęta walczyły i ginęły.
     Gdy się jej wreszcie nauczyły, biegały do upadłego i trudno było zmienić cokolwiek w ich zachowaniu. Szczury nie miały wyboru. Aby zdobyć coś do zjedzenia i przeżyć. Nieświadomie składały swe życie w ofierze na ołtarzu nauki.
     Jednak my wcale nie musimy poświęcać życia dla pieniędzy i przedmiotów. Nikt nie wpuścił nas w ten labirynt. Sami do niego weszliśmy i powinniśmy umieć stamtąd wyjść. Problem polega na tym, że tyle już razy próbowaliśmy stworzyć system służący ludziom. Zawsze okazywało się, że to ludzie muszą służyć systemowi. Wygląda więc na to, że przyczyna tkwi w nas - w tym, że nie potrafimy dochować wierności naszym najgłębszym potrzebom. Czyżby jedyna nadzieja była w tych padających z wyczerpania, doświadczających lekcji pokory wobec własnej człowieczej natury, która zdradzana i ignorowana prędzej czy później upomni się o swoje prawa?
     Trzeba mieć nadzieję, że są jednak tacy, którzy zechcą być mądrzy przed szkodą i potrafią się zatrzymać. Podobno to nie jest aż wcale takie trudne. Wystarczy raz dziennie, najlepiej w czasie gdy przeżywamy spadek energii i pojawia się senność, wyłączyć się z wszelkiej aktywności na nie więcej niż dziesięć minut i... głęboko oddychać, ignorując wszystko, co dzieje się wokół.
     Jeśli jesteśmy już uzależnieni od pracy, pośpiechu i adrenaliny, to raz na rok wyjeżdżajmy na urlop nie krótszy niż trzy tygodnie. Z tęsknoty za sobą. To okazja do refleksji, opamiętania i głębokiego wypoczynku.