Na ciechocińskim cmentarzu parafialnym, tuż przy głównej alei, jest grób Kazimierza Eustachego Ciąglińskiego. Skromna, ledwie już widoczna kamienna tabliczka głosi: "Zasłużonemu lekarzowi Państwowy Zakład Zdrojowy". Czym zajmował się ten człowiek?
Urodził się w 1859 r. w Warszawie. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia medyczne. Jeszcze jako student zdobył srebrny medal za pracę na konkursie ogłoszonym przez Wydział Lekarski. W 1883 r. otrzymał stopień lekarza. Podjął najpierw pracę w Zakładach Żyrardowskich jako lekarz fabryczny. Po roku przeniósł się do Jadowa, gdzie pracował przy zarządzie dóbr hrabiego Zamoyskiego. Powrócił do Warszawy. Specjalizował się w Szpitalu św. Łazarza. W latach 1887 - 1906 prowadził
prywatną praktykę
w Siedlcach. Starał się założyć tam Towarzystwo Lekarskie. Słabe zdrowie i liczne obowiązki lekarza prowincjonalnego skłoniły go do zainteresowania się balneologią. Po specjalizacji, jaką uzyskał w Berlinie i Wiedniu, pracował od 1890 r. w sezonach kuracyjnych w Ciechocinku jako lekarz zdrojowy. Starał się o założenie inhalatorium w uzdrowisku, motywując to brakiem tego urządzenia w całym Królestwie Polskim. Był wielkim zwolennikiem wprowadzenia tego sposobu leczenia, zwłaszcza u dzieci cierpiących na schorzenia dróg oddechowych. Uczestniczył w naradach lekarzy, którzy praktykowali w Ciechocinku na początku XX wieku. W jednym z referatów zachęcał do wprowadzenia w uzdrowisku aparatów Jahra. Dr K. Ciągliński został wybrany wiceprzewodniczącym komitetu, który przygotował w 1908 r. Pierwszą Krajową Wystawę Zdrojową o tematyce balneologicznej. Wzięło w niej udział wielu wystawców z uzdrowisk polskich i zagranicznych. Skorzystano z eksponatów zebranych na wystawie we Lwowie, gdzie zakład ciechociński otrzymał dyplom honorowy. Wystawa była połączona ze Zjazdem Lekarzy, na który przybyło ponad stu lekarzy ze wszystkich zaborów. Było to ważne wydarzenie w historii uzdrowiska, które odbiło się szerokim echem w prasie krajowej. Ukazały się nawet pocztówki reklamujące wystawę.
Dr Kazimierz Ciągliński przyjmował pacjentów w domu hrabiego Wodzińskiego przy ul. Nieszawskiej. Od 1907 r. pełnił w uzdrowisku funkcję kierownika Oddziału Elektro-leczniczego.
Zaprojektował zakład inhalacyjny
Po wybuchu I wojny światowej został ewakuowany na Ukrainę. Praktykował w Ciechocinku także po 1918 r. Leczył choroby wewnętrzne, nerwowe i przemiany materii. Opublikował pracę "Ciechocinek pod względem higienicznym" oraz kilka artykułów dotyczących elektroterapii i balneologii w pismach: "Zdrowie", "Gazeta Lekarska". Pisał też na temat zastosowania balneologii w pediatrii. W "Zdroju Ciechocińskim" zamieścił wspomnienia o Ciechocinku podczas I wojny światowej. Jeden z tekstów poświęcił też zagadnieniu: "Kolej Warszawsko-Wiedeńska a Ciechocinek". Dr Kazimierz Ciągliński zmarł w 1931 r.
