Latem na deptaku pod tężniami można było spotkać Stefcię Górską, Hankę Bielicką, Ignacego Machowskiego. Do wód przyjeżdżała też Mieczysława Ćwiklińska. Urodziła się w Lublinie w 1879 r. Pochodziła ze słynnego rodu aktorsko-teatralnego Trapszów. W dzieciństwie wędrowała z rodzicami po scenach__prowincjonalnych. Uczyła się na pensji A. Warnke w Poznaniu. Niedługo potem wyszła za mąż po raz pierwszy (miała potem jeszcze dwóch mężów) za pisarza Zygmunta Bartkiewicza, z którym zamieszkała w Łodzi.
Po 2 latach rozstała się z nim
i przeniosła się do Warszawy, gdzie prowadziła dom mód. Zaczęła pobierać lekcje aktorstwa u ojca. Debiutowała na scenie w 1900 r. rolą Helenki w Grubych rybach. Została zaangażowana do zespołu farsy Warszawskich Teatrów Rządowych, odnosząc sukcesy w farsach, komediach i operetkach. W 1911 r. występowała gościnnie w Dreźnie i Berlinie w partiach operetkowych. Wyjechała na studia wokalne do Paryża, gdzie pracowała nad repertuarem operowym. Po I wojnie światowej wróciła do Warszawy i zaczęła występować w zespole operetkowym Teatru Nowości, a od 1922 grała w teatrach: Polskim, Małym, Komedii. W sezonie 1926/1927 wraz z A. Fertnerem założyła teatr komedii i farsy pod nazwą Teatr Ćwiklińskiej i Fertnera. Potem grała w Teatrach Miejskich. W latach 1934-1939 występowała głównie na scenie Teatru Narodowego w rolach m.in. Szambelanowej w Panu Jowialskim i Podstoliny w Zemście A. Fredry , Lulu w Skizie G. Zapolskiej , które weszły do historii polskiego teatru. Okrzyknięto ją najwybitniejszą polską aktorką komediową. W 1933 r. odkrywa ją kino. W wieku 54 lat debiutuje w filmie Jego ekscelencja subiekt. Do 1939 roku zagrała w czasie sześciu lat
w ponad 30 filmach
u najlepszych reżyserów. Partnerowała największym i najbardziej popularnym ówczesnym aktorom. Chociaż zwykle były to role drugoplanowe, mówiono o filmie "z Ćwiklińską". Najczęściej wcielała się w typ pociesznej matrony, zrzędliwej żony, zapobiegliwej matki, snobistycznej arystokratki. Grała np.: prezesową Okszę w Jadzi, baronową w Trędowatej i Ordynacie Michorowskim, Szkopkową w Znachorze. W czasie wojny pracowała jako aktorka w kawiarniach Cafe Bodo i U Aktorek. Po 1945 r. zamieszkała w Krakowie. Grała gościnnie w całej Polsce. Wystąpiła też w filmie A. Forda Ulica Graniczna. W 1950 r. na stałe wróciła do Warszawy i do końca życia pracowała w Teatrze Polskim , grając też w Teatrze Nowym. W 1958 r. zagrała Babkę w sztuce A. Casony Drzewa umierają stojąc. _Była to jej popisowa rola. Zagrała ją ok. 1500 razy w Polsce, USA i w Kanadzie. D. Bargiełowski zrealizował o niej film _Pani Miecia, zaś M. Bojarska poświęciła jej książkę.
Zmarła w 1972 r.
i spoczywa w Alei Zasłużonych na Powązkach. Ciechocinek upamiętni jej postać za tydzień. Zaplanowano weekend z Ćwiklińską, w czasie którego można będzie obejrzeć filmy z jej udziałem oraz Klakiera, którego inspiracją stała się biografia aktorki. Przy ul. Piłsudskiego odsłonięta zostanie tabliczka na zabytkowej ławeczce, na której lubiła siadać.
