Gdy wiał północny wiatr nazywany „Kujawa”, był to sygnał, że nie należy siać, bo zboże się nie urodzi.

Kto siał w wigilię ścięcia św. Jana (13 września), mógł się nie obawiać gradobicia.

Kto siał pszenicę blisko domu, musiał wysmarować sobie dłonie święconą słoniną, bowiem wierzono, że wtedy wróble nie zjedzą przyszłego plonu.

Nie należało siać pszenicy, gdy księżyc w dzień świecił, bo obawiano się, że ziemia nie urodzi plonów, dlatego należało siać przy księżycu albo równo z dniem.