Medal Gloria Artis dla Cezarego Kopika, rzeźbiarza związanego z Grudziądzem. Mamy zdjęcia

W grudziądzkim muzeum odbyła się niezwykła uroczystość.

Podczas finisażu wystawy "Duktami dłuta", srebrny medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis Cezaremu Kopikowi wręczył wicewojewoda kujawsko-pomorski Piotr Hemmerling.

Odznaczenie przyznała Hanna Wróblewska, minister kultury i dziedzictwa narodowego. Wnioskowali o to prezydent Grudziądza oraz marszałek sejmiku kujawsko-pomorskiego.

Podczas finisażu wystawy przekrojowo prezentującej twórczość Cezarego Kopika, autor opowiadał o swojej pracy i rzeźbach.

Wieczór uświetnił recital Aleksandry Kozłowskiej, utalentowanej pianistki.

Wystawę "Duktami dłuta. 50-lat pracy twórczej Cezarego Kopika" w grudziądzkim muzeum oglądać możemy już tylko do 8 września.

• Już od lat młodzieńczych wykazywał zainteresowanie twórczością rzeźbiarską, którą pogłębiał kontakt z naturą i plastyką ludową – tak charakterystyczną dla regionu Mazowsza.

• Pierwsze prace w drewnie wykonał już jako dorosły mężczyzna po przyjeździe do Grudziądza. Tutaj ukończył liceum ogólnokształcące. Następnie podjął pracę w Grudziądzkich Zakładach Przemysłu Gumowego „Stomil”.

• W Grudziądzu poznał przyszłą żonę Irenę, z którą tworzy szczęśliwą rodzinę od ponad 50 lat, i tutaj także urodziły się jego dwie córki: Dorota i Kamila.

• Na poważnie zaczął rzeźbić w 1974 roku, a już kilkanaście miesięcy później otwarta została jego pierwsza indywidualna wystawa, która odbyła się w Klubie Międzynarodowej Prasy i Książki w Grudziądzu. Od tego też momentu artysta liczy lata swej twórczej aktywności.

• W latach 1976-1985 pełnił funkcję instruktora rzeźby w Młodzieżowym Domu Kultury w Grudziądzu.

• W latach 1983-1985 przewodniczył grupie plastyków nieprofesjonalnych skupionych w Grudziądzkim Towarzystwie Kultury.

• W 1984 roku – po dziesięciu latach twórczych zmagań – został przyjęty do Stowarzyszenia Twórców Ludowych (STL), w którym został członkiem Zarządu Głównego STL w Lublinie i jednocześnie wiceprezesem Oddziału Bydgosko-Toruńskiego STL.

• Za wszystkie lata aktywności artystycznej, społecznej i edukacyjnej został uhonorowany w 1986 roku odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”.

• Brał udział w licznych konkursach i przeglądach plastycznych, zdobywając niejednokrotnie nagrody i wyróżnienia m. in. I nagrodę w dziale rzeźby w Grudziądzkim Przeglądzie Plastycznym, zorganizowanym przez Grudziądzkie Towarzystwo Kultury (1977 r.) oraz I nagrodę w piątym konkursie „Twórczość Ludowa Województwa Toruńskiego”, zorganizowanym przez Muzeum Etnograficzne w Toruniu w 1985 roku.

• Na lata 90. XX wieku przypada okres przełomowy w twórczości Kopika. Wówczas stworzył też w Nowogrodzie, na terenie gminy Golub-Dobrzyń ostoję do pracy twórczej i kontaktów z innymi artystami, których chętnie gości w swojej posiadłości.

• W 1992 roku otrzymał półroczne stypendium dla rzeźbiarzy z Europy Wschodniej i wyjechał do miejscowości Syke i Bamberg w Niemczech.

• W latach 2003-2004 pełnił funkcję Członka Rady Kultury przy Prezydencie Miasta Grudziądza.

• Od 2019 roku jest członkiem Rady Muzeum przy Muzeum im. ks. dr. Władysława Łęgi w Grudziądzu.

• Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Etnograficznego w Toruniu, Muzeum Zamkowego w Kwidzynie, Muzeum Lubelskiego w Lublinie, Muzeum im. ks. dr. Władysława Łęgi w Grudziądzu, Ośrodku Kultury Nowej Wsi Lęborskiej, a także w prywatnych zbiorach w kraju i za granicą.

O wystawie tej grudziądzcy muzealnicy piszą: „To monograficzna wystawa jednego z najciekawszych grudziądzkich twórców - nieustannie rozwijającego się artysty-rzeźbiarza i dobrego człowieka. Prezentowany dorobek obejmuje całą tematykę jego dotychczasowych zainteresowań oraz najistotniejsze dzieła, które powstały w tym czasie. W ciągu pięciu dekad twórczej aktywności zmieniał się zarówno styl rzeźb i płaskorzeźb Cezarego Kopika, jak i główne motywy jego prac. Choć zawsze punktem wyjścia dla artystycznych rozważań rzeźbiarza był i jest człowiek - jego umysł i cielesność, duchowość i fizyczność, co znajduje realizację w pracach osnutych wokół wątków religijnych, martyrologicznych i społecznych. Nieobcy jest mu także akt oraz abstrakcja, która coraz częściej i śmielej eksplorowana, staje się rodzajem wariacji na temat formy i materiału. Od 50 lat ścieżki artystycznych wyborów Cezarego Kopika wiodą od tradycji ku abstrakcji, przenikając się nawzajem, dając w efekcie dzieła wieloznaczne, przemyślane i zaangażowane ideowo”.