Mercedes Citan Tourer (113) 1.3 131 KM. Test, wrażenia z jazdy, spalanie, ceny i wyposażenie

Kombi, duży van, albo coś pomiędzy, czyli kombi-van. Kiedyś wybór dla rodziny był dość prosty, ale gdy na rynku pojawiły się crossovery i wszelkiej maści SUV-y, niektórzy, w pogoni za modą i ładnym wyglądem, są w stanie poświęcić nieco przestrzeni i funkcjonalności. Jeśli jednak ktoś szuka maksimum przestrzeni w aucie o raczej kompaktowych gabarytach, a priorytetem jest dużo miejsca nad głową i poczucie swobody dla całej rodziny, żaden crossover w podobnej cenie tego nie zaoferuje. Nie jest oczywiście tajemnicą, że Mercedes Citan powstał we współpracy z Renault i jest tak naprawdę technicznym bliźniakiem modelu Kangoo ze wszystkimi jego zaletami i wadami.

Zaletą jest z pewnością wspomniana przestrzeń i wiele przydatnych, funkcjonalnych rozwiązań. Z zewnątrz podobieństwa widać przede wszystkim z boku i z tyłu. Wszystko jest niemal takie same i jeśli ktoś zna model Kangoo, Citana może z nim pomylić, jeśli nie zauważy logo producenta. Na szczęście z przodu jest już zdecydowanie lepiej i inaczej. Mamy typowy dla Mercedesa zderzak z szerokim czarnym pasem oraz światłami przeciwmgielnymi ustawionymi po bokach. Do tego szeroki grill z poziomymi poprzeczkami, duże logo w centralnej części oraz ładne klosze lamp. Tutaj nie ma wątpliwości, że jest to Mercedes, choć na pewno nie „z krwi i kości”.

Podobnie jest we wnętrzu. Z jednej strony, jest to typowe Renault Kangoo. Plastiki są twarde i dość przeciętnej jakości. Twarde są nawet podłokietniki na drzwiach i podłokietnik centralny, co przywodzi na myśl dostawczo-użytkowe pochodzenie auta. Moim zdaniem, Mercedes mógł się pokusić, aby choć trochę uprzyjemnić użytkownikom podróż, a plastikowy podłokietnik środkowy to moim zdaniem mocna przesada. Co prawda w nowym modelu Klasy T jest lepiej, ale za Citana również płacimy sporo, więc wypadałoby dodać chociaż milimetr pianki tu i ówdzie. Panel sterowania klimatyzacją spotkamy w innych modelach Renault, ale Mercedes dodał swoje nawiewy i ekran z systemem MBUX. Co prawda to jego namiastka, ale systemem steruje się wygodnie i można się do wszystkiego przyzwyczaić.

Miejsca z tyłu jest dużo, na oparciach foteli zamontowano rozkładane stoliki, więc kolejny ukłon w stronę rodziny. Zaletą (choć nie do końca, ale o tym za chwilę), są składane na płasko siedzenia w drugim rzędzie. Kanapa jest dzielona w stosunku 60:40, a po złożeniu siedzisko ląduje nisko i dzięki temu mamy płaską podłogę bagażnika. To zaleta, ale jeśli z przodu chce usiąść ktoś wysoki, to ma spory problem, bowiem po złożeniu kanapy, fotele z przodu blokują się mniej więcej na połowie zakresu regulacji. Trzeba to wziąć pod uwagę i jeśli ktoś ma zamiar często przewozić dużo bagażu, ale ma ponad 180 cm wzrostu, może mieć z tym niemały problem. Pojemność bagażnika w standardowym układzie ma 520 litrów, ale po złożeniu wszystkiego na płasko przestrzeń bagażowa to niebotyczne 2900 litrów. Zbiornik paliwa ma 54 litry. Auto bazuje na platformie Renault–Nissan CMF-CD.

Do testu dostałem odmianę oznaczoną jako 113, co oznacza, że pod maską pracował silnik benzynowy 1.3 o mocy 131 KM i momencie obrotowym 240 Nm. To w zupełności wystarczy do sprawnego napędzania tego auta zarówno w trasie, jak i w mieście. Dynamika co prawda nie jest zaskakująca, bowiem przyspieszenie od 0 do 100 km/h zajmuje 13 sekund, a prędkość maksymalna to 183 km/h. Mimo to autem jeździło mi się przyjemnie, sześciobiegowa skrzynia manualna nie nastręczała trudności, a zużycie paliwa było na przyzwoitym poziomie.

• zużycie paliwa w mieście (50 km/h) – 7,5 l/100km;
• zużycie paliwa w trasie (70-100 km/h) – 5-6 l/100km;
• zużycie paliwa na drodze ekspresowej i autostradzie (120-140 km/h) – 7,5-9 l/100km.

To naprawdę przyjemne auto do jazdy po mieście, gdzie odwdzięcza się zadowalającą dynamiką i zwrotnością. Co prawda w trasę wybrałbym chyba odmianę z silnikiem wysokoprężnym, ale tylko wtedy, gdy miasto byłoby bardzo rzadko przeze mnie odwiedzane. Ideałem wydaje się wersja z automatyczną przekładnią, ale jej cena jest wyraźnie wyższa.

Cennik Mercedesa Citana Tourer otwiera kwota 113 775 złotych za wersję Base z silnikiem 1.3 o mocy 102 KM. Za testowaną odmianę Pro z mocniejszym, 131-konnym silnikiem trzeba zapłacić już 123 910 złote. Za co dopłacamy? Opcji jest sporo, m.in.

• lakier metaliczny – 2 667 PLN;
• pakiet nawigacyjny (wraz z systemem MBUX) – 5 855 PLN;
• pakiet zewnętrzny Dynamic (felgi aluminiowe, przyciemniane szyby itp.) – 3 336 PLN;
• pakiet komfortowych foteli – 2 792 PLN;
• pakiet parkowania (kamera cofania, czujniki z przodu i z tyłu itp.) – 5 170 PLN;
• pakiet oświetleniowy (reflektory LED, asystent świateł drogowych, światła przeciwmgielne itp.) – 4 946 PLN;
• zderzaki lakierowane na kolor nadwozia – 1 098 PLN.

Po dodaniu większości pakietów, cena może przekroczyć 150 000 złotych, a to już słuszna kwota i rozmyślania na temat nieco mniej praktycznych, ale modniejszych i z pewnością lepiej wykonanych crossoverów zaczynają mieć sens.

Mercedes Citan Tourer to ciekawe auto dla rodziny, bardzo pojemne i praktyczne, ale zaczyna tracić sens, gdy spojrzymy na cennik dobrze wyposażonych wersji. Dobrze, nie znaczy starannie i komfortowo, bowiem plastikowe podłokietniki bez nawet milimetra materiału to w dzisiejszych czasach trochę przesada, jeśli chodzi o oszczędności. Poza tym konkurencja oferuje niewiele mniej w niższej cenie. Trochę szkoda, że ten naprawdę ciekawy segment zaczyna być pomijany przez producentów.

Mercedes Citan Tourer – zalety:

• praktyczne i bardzo przestronne nadwozie;
• ogromny bagażnik po złożeniu oparć kanapy;
• oszczędna i wystarczająco dynamiczna jednostka napędowa;
• dość sprawnie działający system info-rozrywki;
• kilka przydatnych i praktycznych rozwiązań we wnętrzu.

Mercedes Citan Tourer – wady:

• wysoka cena po doposażeniu;
• słabej jakości materiały – sam plastik;
• złożona kanapa blokuje regulację foteli przednich.

Porównanie Mercedes Citan Tourer (113) 1.3 131 KM (MT6) do wybranych konkurentów: