Mikołaj Burda: Chcemy walczyć o jak najwyższe cele

Rozmowa z Mikołajem Burdą - Lotto/Bydgostia/WSG - najbardziej doświadczony wioślarz ósemki

- Na igrzyska jedziecie po medalowe runo?
- Taki jest nasz cel. Chcemy walczyć o jak najwyższe cele. Jesteśmy ogromnie zmotywowani i zapewniamy, że tanio skóry nie sprzedamy. Wynik, który nas zadowoli to medal. Kolor jest mniej ważny, choć każdy marzy oczywiście o złotym. Londyn to dla mnie, Rafała Hejmeja, Daniela Trojanowskiego i Marcina Brzezińskiego trzeci start w igrzyskach. Debiut był na finał B, w Pekinie już był finał A, lecz poza podium. A zatem czas na medal. Jak nie teraz, to kiedy?

Oni tworzą ósemkę: Marcin Brzeziński (WTW Warszawa), Zbigniew Schodowski (AZS AWF Gorzów), Piotr Juszczak (Zawisza), Piotr Hojka (Bydgostia), Michał Szpakowski (Zawisza), Mikołaj Burda (Bydgostia), Krystian Aranowski, Rafał Hejmej, st. Daniel Trojanowski (wszyscy Zawisza).

- Jakich spodziewacie się igrzysk w Londynie?
- Mamy nadzieję, że dla nas bardzo szczęśliwych. W Eton wystąpi tylko osiem, lecz bardzo mocnych ósemek. O poszczególnych miejscach zapewne zdecydują setne, a być może tysięczne części sekundy. A zatem - potrzebna będzie koncentracja do ostatniego chwytu, ostatniego pociągnięcia. Obyśmy wykonali go w odpowiednim momencie jako pierwsi. Tor olimpijski jest nam znany. Rywalizowaliśmy na nim przed sześcioma laty w mistrzostwach świata. Zajęliśmy szóste miejsce. Medale rozdawał wówczas mocny wiatr. Duże fale na torze bardzo utrudniały wszystkim wiosłowanie. Na igrzyskach może być podobnie, trzeba będzie wykazać się wielkim kunsztem, by utrzymać tak potrzebne zgranie i rytm wiosłowania. Jeżeli popłyniemy tak jak w ostatnim Pucharze Świata w Monachium, powinno być dobrze

- Czy 28 lipca, w dniu pierwszego startu wasza dyspozycja będzie najlepsza z możliwych?
- Ostatnie badania i przejazdy kontrolne pokazują, że prezentujemy najwyższą dyspozycję ostatnich lat. Trener Wojciech Jankowski znalazł chyba optymalny skład, zawodnicy mają zbliżony styl wiosłowania, a zatem jesteśmy gotowi do igrzysk. Jestem przekonany, że będzie nas stać nie na jeden, jak wcześniej bywało, a na trzy dobre, równe biegi. Co do mojej osoby, to już zapomniałem o marcowym wydarzeniu. Mogło one zakończyć się dla mnie tragicznie, lecz szczęście było przy mnie. Mam nadzieję, że w Londynie mnie i naszej osady też nie opuści.