Ojciec Rafała Trzaskowskiego - taki był Andrzej Trzaskowski. Muzyk i artysta w okresie PRL-u, miał też rolę u Wajdy

Andrzej Bronisław Trzaskowski urodził się 23 marca 1933 roku w Krakowie.

Pochodził z inteligenckiej rodziny. Od najmłodszych lat przejawiał wyjątkowe zdolności muzyczne. Studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim (1952-1957), a swoją wiedzę poszerzał także w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia, gdzie kształcił się pod okiem Bogusława Schaeffera i Eugeniusza Rudnika.

Swoją karierę muzyczną Andrzej Trzaskowski rozpoczął jako pianista zespołu Melomani.

Już w 1956 roku został uznany za najlepszego pianistę według czytelników "Przekroju". Wkrótce stał się jednym z głównych architektów polskiej sceny jazzowej. W 1958 roku współtworzył zespół Jazz Believers, a rok później założył własną formację The Wreckers, z którą koncertował zarówno w Polsce jak i za granicą.

W 1960 roku jego trio wystąpiło z legendarnym saksofonistą Stanem Getzem na Jazz Jamboree, a w 1962 roku Trzaskowski wraz z zespołem wystąpił na prestiżowych festiwalach w USA, m.in. w Newport i Nowym Orleanie. Ich koncert w kultowym nowojorskim klubie Village Vanguard był dużym sukcesem, a Andrzej Trzaskowski doczekał się entuzjastycznych recenzji w "The New York Times".

Andrzej Trzaskowski nie bał się muzycznych eksperymentów. Jako pierwszy w Polsce przedstawił utwór trzecionurtowy łączący jazz z muzyką klasyczną. Kompozycja "Nihil novi" została wykonana podczas Jazz Jamboree '62 i spotkała się z uznaniem zarówno w kraju, jak i za granicą.

W kolejnych latach Trzaskowski skręcił w stronę free jazzu oraz technik kompozytorskich charakterystycznych dla muzyki XX wieku. Jednym z jego kluczowych dzieł tego okresu był trzyczęściowy "Synopsis".

W latach 60. XX w. Trzaskowski koncertował z sukcesami

• w Niemczech,
• Włoszech,
• Szwajcarii,
• Jugosławii
• i Belgii

Współpracował z wieloma uznanymi artystami, takimi jak trębacz Ted Curson. Jako muzyk i kierownik artystyczny brał udział w międzynarodowych "Jazz Workshops" w Hamburgu.

Od lat 70. związał się także z Polskim Radiem, prowadząc Orkiestrę Studio S-1. Był również aktywny jako publicysta, krytyk muzyczny oraz współautor ważnych publikacji encyklopedycznych i leksykalnych.

Jego utwory można usłyszeć w takich filmach jak

• "Pociąg" Jerzego Kawalerowicza,
• "Dreszcze" Wojciecha Marczewskiego
• czy "Rozwodów nie będzie" Jerzego Stefana Stawińskiego

Sam wystąpił jako aktor m.in. w filmie "Niewinni czarodzieje" Andrzeja Wajdy.

Od 1992 roku wykładał na Wydziale Jazzu w Państwowej Szkole Muzycznej przy ul. Bednarskiej w Warszawie, przekazując swoją wiedzę i pasję młodszym pokoleniom.

Był mężem Teresy Trzaskowskiej (z domu Arens, po pierwszym mężu Ferster; zm. 2019), z którą miał syna Rafała (ur. 1972), późniejszego prezydenta Warszawy.

W ostatnich latach życia, zmagając się z chorobą nowotworową, niemal całkowicie wycofał się z życia artystycznego. Po raz ostatni wystąpił publicznie w 1996 roku w Teatrze Buffo. Zmarł 16 września 1998 roku w Warszawie na raka płuc. Spoczął na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Tak napisał o nim jeden z internautów:

"Gigant jazzu i intelektu, ale nie zapomniany. Przebywam często w gronie młodych, współczesnych muzyków jazzowych i jest w nich ogromne uznanie dla twórczości Andrzeja. Wielu mówi, że jego kompozycje przetrwały duch czasu i dziś nikt podobnych nie tworzy. Dzisiejsi muzycy są ciekawi tamtych czasów - moim zdaniem niepowtarzalnych - kiedy muzyka jazzowa była jedną z największych osiągnięć ówczesnej kultury a muzyk jazzowy uważany był za artystę, równorzędnego temu z teatru czy filmu".

"Niepowetowana strata dla polskiej muzyki jazzowej. Dziś wielu zapomina o wartościach jakie do tej muzyki dołożył".

*Źródła: biografia Andrzeja Trzaskowskiego, archiwalne publikacje i dokumenty Polskiego Radia oraz Jazz Forum.