Osięciny położone były w guberni warszawskiej, powiecie włocławskim, okręgu włocławskim. Przez miasto przechodził trakt pocztowy z Włocławka do Radziejowa. Trakt był zwykłą drogą bardzo trudną do przebycia na wiosnę i jesienią z uwagi na ciężką ziemię.
W 1852 r. przez Osięciny dwukrotnie przeszła epidemia cholery i zabrała czwartą część ludności. W 1853 r. Józef hr. Skarbek wszystkich osiadłych w mieście rolników przeniósł do wsi Karolin.
W Osięcinach oprócz Rynku, gdzie z bardziej okazałych budynków znajdował się kościół, były też plebania, dwie oberże i duży budynek magistratu oraz murowany budynek aresztu policyjnego wystawiony kosztem kasy miejskiej. Była też ulica Włocławska (obecnie także ulica Włocławska), przy której znajdowała się stacja pocztowa i okazała, murowana stajnia dla ogierów rządowych, ulica Piotrkowska (obecnie ulica Kościuszki), przy której znajdowała się murowana bożnica żydowska, ulica Radziejowska (obecnie południowa ściana Placu Wolności i część ulicy Kilińskiego) i ulica Służewska (obecnie ulica Marszałka Rataja).
Na tych ulicach było 27 domów mieszkalnych parterowych, murowanych i 16 drewnianych. W Osięcinach było 607 mieszkańców, z tego mężczyzn 298 i kobiet 309. W ogólnej liczbie mieszkańców wyznania rzymsko-katolickiego było 329, ewangelików 15 i starozakonnych 263.
W Osięcinach mieścił się magistrat, urząd wójta, rezydował ekspedytor pocztowy, dozór bożniczy, proboszcz i nauczyciel szkoły elementarnej.
Na podstawie: „Kronika Osięcin”, Jan Cybertowicz.
