Zajmuje się w Powiatowej Jednostce Państwowej Straży Pożarnej w Aleksandrowie Kuj. księgowością. Nie oznacza to, że nie potrafi posługiwać się specjalistycznym sprzętem. - Przechodzę jak każdy kolega przeszkolenia - _opowiada pani Marlena. - Czasami ciśnienie wody w sikawce jest trochę jakby za duże, ale
**_daję sobie radę
To znowu nie aż tak trudne. Muszę też umieć posługiwać się innym sprzętem będącym na wyposażeniu wozów bojowych.
Skąd pomysł na taki zawód? Wszystkiego po trochu. Rodzinnej tradycji, upodobania do wyzwań i perspektywy ciekawej pracy. - Marzyłam o zarabianiu na życie w ten sposób. Nie było łatwo, ale udało się - opowiada moja rozmówczyni. Pani sekcyjna wie, że to nie najbezpieczniejsze zajęcie. Mimo to, jeśli będzie miała w przyszłości syna, na pewno nie stanie mu na przeszkodzie do strażackiej kariery. Jeśli oczywiście będzie miał na to ochotę. Na współpracowników nie narzeka. - Jest tu bardzo dobra atmosfera - podkreśla. - Koledzy starają się pomagać, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Takie same zdanie ma Małogorzata Jagielska, również strażak w tej samej jednostce. Pracuje już 16 lat. Jest naczelnikiem wydziału organizacyjno-kadrowego. Dla pani naczelnik magnesem, który przyciągnął ją do zawodu był i jest nadal ogromny prestiż _- Niemal na każdym kroku
odczuwam szacunek
jakim ludzie darzą nasz mundur. No i pomagamy potrzebującym. To co robimy ma sens_. A jak traktują panie koledzy z pracy? Odpowiedzi są niemal identyczne - _Dla nas kobiety w mundurach to standard. Dogadujemy się bez problemów, jak w jednej, wielkiej, strażackiej rodzinie.**_
Praca trochę inna
Przemysław Grzanka
Marlena Szczęsna jest kapralem. To znaczy byłaby, gdyby pracowała w wojsku. A że jest strażakiem zawodowym, to ma stopień sekcyjnego.
