Przeżyłem własną śmierć!

Gdy zanikają widoczne oznaki życia: pacjent przestaje oddychać, serce przestaje bić, jego mózg nadal pracuje. Wtedy można być jednocześnie na tym i na tamtym świecie.

Przeczytaj relacje osób, które były po drugiej stronie życia i stamtąd wróciły.

"Miałem wypadek samochodowy. Słyszałem, że ktoś z przechodniów dzwoni po pogotowie i strażaków, bo nie można było mnie wydostać z samochodu. Wtem zacząłem lecieć przez tunel, na końcu którego było światełko. Tam stały jakieś postacie, które do mnie wyciągały ręce. Po drodze, gdy do nich leciałem niczym zjawa, stali inni ludzie. Próbowali do mnie zagadać, jedni chcieli się przywitać, inni dotknąć mnie, jeszcze inni - zatrzymać. Czułem dziwny chłód. Szepty. Jakby szelest. W tunelu czułem wilgoć. Po chwili, zanim zdążyłem dotrzeć do ludzi na końcu tunelu, usłyszałem głosy. Otworzyłem oczy. To lekarze pochylali się nade mną. Wróciłem do "świata żywych".

"Miałam 13 lat, gdy o mało co nie utonęłam. Przeliczyłam się ze swoimi zdolnościami pływackimi. Byłam z mamą, ciocią i kuzynką na tzw. gliniankach. Poszłyśmy popływać. Gdy wbiegłam do wody, poślizgnęłam się. Zorientowałam się, że jakoś dziwnie długo opadam na dno. Nie wiadomo dlaczego, nie mogłam wypłynąć. Próbowałam krzyczeć, ale napiłam się wody. Ogarnęła mnie ciemność. Poczułam się dziwnie spokojna. Podobało mi się to. Moje ciało było bezładne. Nie przeszkadzało mi to, że nie mogę oddychać. Ja pod wodą… oddychałam. Za chwilę zaczęła mnie oślepiać jasność. To światło było o wiele jaśniejsze od słońca. Coś, jakby ktoś poustawiał w moją stronę 100 reflektorów. Te promienie mnie przeszywały. Czułam, jak przechodzą przez moje ciało. Słyszałam dziwne dźwięki. Jakby ktoś uderzał czymś metalowym w blachę. Mrugnięcie oczu i zauważyłam, że kuzynka trzyma mnie za rękę i próbuje wyciągnąć z wody."

"Byłem z tatą nad jeziorem. Miałem 7 lat. Pływaliśmy na materacu. Nagle ześlizgnąłem się z materaca i wpadłem pod wodę. Nie czułem, że się topię. Było mi nawet przyjemnie. Woda była przezroczysta. Czułem, jak opadam na dno. To tak, jakbym leciał na skrzydłach, ale w dół. Nie mogłem się ruszać, ale nie bałem się. Wszystko było w zwolnionym tempie. Patrzyłem, jak ryby ustępują mi miejsca. Gdy odbiłem się od dna, zacząłem unosić się. Po chwili widziałem, jak moje ciało unosi się na wodzie. Patrzyłem na to z góry. Za moment usłyszałem głoś ojca i poczułem jego mocną rękę, która chwyciła moje bezwiedne ciałko."

"Miałam zaplanowaną operację. Leżałam na stole operacyjnym, w narkozie. Wtem obudziłam się i wyszłam… z siebie. To znaczy moje ciało dalej leżało, ale dusza z niego wyszła. Widziałam lekarzy i pielęgniarki krzątające się wokół mnie. Usłyszałam, że mój stan jest krytyczny. Nagle poczułam, że ktoś za mną stoi. To była kobieta-zjawa. Chciała wziąć mnie za rękę, bo wyciągnęła swoją dłoń w moim kierunku. Mówiła szeptem: "Chodź ze mną, chodź ze mną". Z drugiej strony dobiegał inny, głośniejszy głos: "Nie idź, jeszcze nie teraz. Masz jeszcze tyle spraw na ziemi". Po chwili wszystko się zamazało. Obudziłam się dopiero po operacji, kilka godzin później."