Sąsiedzki bejsbol

     - Od kiedy zajmuje się Pan sportem?
     - Dorastałem w południowym Chicago, w polskiej dzielnicy, i jedynym sposobem, żeby nie wpakować się w kłopoty było uprawianie sportów. Gram w bejsbol od kiedy nauczyłem się chodzić. Przez dziewięć lat grałem również w amerykański futbol.
     - Czy sądzi Pan, że bejsbol może stać się w Polsce równie popularny co piłka nożna?
     - Są dzieci, które po prostu nie lubią grać w piłkę nożną. I to jest dla nich szansa, żeby spróbować znaleźć to w czym są dobre. Bejsbol nie jest trudny ale ma wiele różnych zasad. Większość ludzi, kiedy położysz przed nimi piłkę, wie że trzeba ją kopać tu albo tam. Bejsbol jest mniej instynktowny. Musisz zrozumieć jak działa system gry. Kiedy dzieci poznają podstawy, bardzo szybko robią postępy, dlatego sądzę, że bejsbol może stać się równie popularny co piłka nożna. Jeśli to będzie zawsze zabawą. W Ameryce jest obecnie problem z rodzicami, którzy zmuszają swoje dzieci do gry, oczekując od nich za dużo. Dzieci tracą zabawę, a wtedy rezygnują z gry. Jeżeli w regionie powstaną - wzorem USA - drużyny osiedlowe, to sukces gwarantowany!
     - Ile kosztuje wybudowanie nowego stadionu do bejsbola?
     - Obecnie w Toruniu budujemy boisko za dwadzieścia tysięcy złotych. Cena zależy od tego co chcesz. Stadion dla dziewcząt, który powstaje w Kutnie, kosztuje czterysta tysięcy złotych. Ale to jest dzieło sztuki, z systemem odprowadzającym wodę. W Toruniu chcemy, żeby dzieci mogły grać w bejsbol. Dwadzieścia tysięcy złotych to koszt odpowiedniej nawierzchni - piasku ceglanego.
     - Czym różni się amerykański bejsbol od polskiego palanta?
     - Systemem zdobywania punktów. W bejsbolu punkty zdobywa drużyna atakująca. Dzieciom, które grały w palanta, zrozumienie bejsbola nie powinno jednak sprawić trudności.