Egipt leży w północno- wschodniej Afryce, na Morzu Śródziemnym pomiędzy Libią, Izraelem i Strefą Gazy. Liczy sobie kilka tysięcy lat. Państwem kierowali dynastyczni władcy, zwani faraonami. Uznawano ich za synów boga Słońca Re. Do najwybitniejszych faraonów należeli: Totmes III, Seti I , Ramzes II . W dziejach Egiptu tylko trzy kobiety zostały faraonem: Neferusobek, Hatszepsut i Tauseret.
Faraon sprawował absolutną władzę, opiekował się wszystkimi mieszkańcami Egiptu. Był najwyższym władcą oraz najważniejszym z kapłanów. Jego słowo było w państwie prawem. Faraon pełnił funkcję najwyższego sędziego oraz wodza armii. Rozpoczynał wojny, zawierał przymierza i pokoje. Rządził poprzez urzędników, którzy organizowali i nadzorowali prace przy budowie i naprawie kanałów nawadniających, zbierali daniny od chłopów i rzemieślników, określali rodzaj i wielkość upraw, w imieniu faraona sądzili przestępców.
Egipcjanie wierzyli, że faraonowie są nieśmiertelni. Dlatego też ich ciała mumifikowano i umieszczano w specjalnie w tym celu budowanych grobowcach. Z biegiem lat grobowce te przekształciły się w monumentalne, kamienne piramidy.
Wszystkie mają kształt ostrosłupa na podstawie kwadratu. Największa z nich, Cheopsa w Gizie ma aż 147 metrów wysokości! Istnieje teoria, że piramidy były też świątyniami, w których co roku odbywała się rytualna procesja z faraonem na czele.
Miała ogromne znaczenie, gdyż symbolizowała drogę do zaświatów i zmartwychwstanie najważniejszego boga Egipcjan Ozyrysa. Gwarantowało to, że każdego roku przyroda obudzi się do życia, a Nil wyleje. Od wylewów rzeki zależała ilość zebranego zboża, czyli dobrobyt poddanych.
