Strefa ruchu i droga wewnętrzna. Jaka jest różnica dla kierowcy?

Drogi wewnętrzne to drogi, drogi rowerowe, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych (czyli do dróg krajowych, wojewódzkich, powiatowych, gminnych)i niezlokalizowanych w pasie drogowym tych dróg.

Droga wewnętrzna jest ogólnodostępną drogą niepubliczną na której początku ustawia się znak D-46 „droga wewnętrzna”. Na znaku może być umieszczony napis wskazujący zarządcę tej drogi. Przy wyjeździe na drogę publiczną ustawia się znak D-47 „koniec drogi wewnętrznej”. Pojazd wyjeżdżający z drogi wewnętrznej na drogę publiczną włącza się do ruchu co pociąga za sobą obowiązek ustąpienia pierwszeństwa innym uczestnikom ruchu drogowego.

Droga wewnętrzna to np. droga na osiedlu, droga dojazdowa do gruntów, droga dojazdowa do biurowców oraz sklepów

Strefa ruchu – obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną. O wjeździe do takiej strefy informuje znak D-52 „strefa ruchu”. Przy wyjeździe umieszczany jest znak D-53 „koniec strefy ruchu”.

Najistotniejsza różnica pomiędzy strefą ruchu a drogą wewnętrzną zawarta jest w art. 1 Ustawy Prawo o ruchu drogowym. Wynika z niego że w strefie ruchu obowiązują wszystkie przepisy zawarte w tej ustawie w taki sam sposób jak na drogach publicznych. Na drodze wewnętrznej, przepisy Ustawy Prawo o ruchu drogowym obowiązują tylko w zakresie koniecznym dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa osób oraz w zakresie wynikającym ze znaków i sygnałów drogowych.

Na drodze wewnętrznej nie dostaniemy zatem mandatu za niezapięte pasy, nie ma ograniczeń prędkości, nie ma ograniczeń w kwestii parkowania (chyba że zabrania tego znak). Nie ma też obowiązku poruszania się z włączonymi światłami.