Tam Bóg ma wiele imion

Wszystkim przybyszom, bez względu na rodzaj wizyty trudno nie ulec emocjom związanym z faktem, że oto ocierają się o kamienie węgielne w fundamentach historii. I chociaż brzmi to górnolotnie i pretensjonalnie, to jest prawda.

Powszechnie używanym na całym świecie synonimem dla Izraela i Palestyny jest określenie Ziemia Święta. Ten śródziemnomorski skrawek Bliskiego Wschodu między Synajem, Morzem Martwym i Wzgórzami Golan, nieco większy od województwa kujawsko-pomorskiego, jest ziemią Boga i to nie tylko dla wyznawców Chrystusa, ale także dla żydów i muzułmanów.

Oto miasto Boga...
Wspólnym miejscem, do którego odwołują się wyznawcy trzech religii monoteistycznych i gdzie czczą swe liczne miejsca kultu jest Jerozolima. Stara część miasta żyje od setek lat swoim własnym życiem, a specyficzny rytm upływającego czasu wyznaczają tu religijne święta i obrzędy chrześcijan, muzułmanów i żydów.

Centralną część Starego Miasta stanowi Wzgórze Świątynne. Tam, gdzie kiedyś stała Świątynia Jerozolimska, pozostała tylko Ściana Płaczu - miejsce, do którego pielgrzymują wyznawcy judaizmu z całego świata. Nad całym wzgórzem i starą częścią Jerozolimy dominuje jednak złota Kopuła Skały i meczet Al-Aksa. Jest to święte miejsce muzułmanów. Zgodnie z wierzeniami stąd właśnie Mahomet wstąpił do nieba. Niemal po sąsiedzku znajdują się główne miejsca kultu chrześcijan. Celem przybywających do Jerozolimy chrześcijańskich pielgrzymów, bez względu na wyznanie, jest nawiedzenie Bazyliki Grobu Pańskiego. Kościół ten zawiera w sobie wszystko, co pozostało z Golgoty, wzgórza na którym Chrystus był ukrzyżowany oraz grób, w którym złożono jego ciało po zdjęciu z krzyża.

Droga Krzyżowa w arabskim labiryncie
Aby dostać się do Bazyliki Grobu Pańskiego, trzeba przejść wąskimi uliczkami wśród bazarowych straganów przez całą dzielnicę muzułmańską - największą i najbardziej charakterystyczną część starej Jerozolimy. Trasa ta nazywa się "Via Dolorosa" i jest uważana za drogę, po której szedł Chrystus niosąc krzyż na Golgotę. Wzdłuż całej trasy są stacje Drogi Krzyżowej. Rozmodlonych pielgrzymów do rzeczywistości przywracają głośne nawoływania arabskich sprzedawców na straganach, w sklepikach i kelnerów w herbaciarniach. Na uliczkach Arabowie w tradycyjnych strojach, a z wielu miejsc dobiegają dźwięki muzyki orientalnej. Co pewien czas mija się uzbrojone posterunki izraelskie i palestyńskie.

Im bliżej Bazyliki Grobu Pańskiego, tym więcej sklepików z dewocjonaliami. Arabscy i żydowscy sklepikarze prześcigają się w ofertach "poświęconych" pamiątek. Można być pewnym, że cena wywoławcza różańców, obrazów i figurek świętych czy krucyfiksów jest przynajmniej pięć razy wyższa od tej, którą trzeba obowiązkowo wytargować. Nieco nadużywanym przez pielgrzymów z Europy Wschodniej zwyczajem jest to, że w niemal każdym większym sklepiku pątnicy częstowani są herbatą lub kawą, na koszt firmy, oczywiście .

Kościół sześciu wyznań
Bazylika Grobu Pańskiego jest imponującą budowlą. Pod jednym dachem mieszczą się tu kaplice i kościoły, które powstawały wokół miejsca ukrzyżowania, pogrzebania i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. W tej chwili Bazylika należy do sześciu wyznań chrześcijańskich: rzymskokatolickiego, greko-prawosławnego, ormiańskiego, syryjskiego, koptyjskiego i abisyńskiego. Tu też mieszczą się ostatnie stacje Drogi Krzyżowej. Na samym szczycie Bazyliki znajduje się wierzchołek skały uważanej za Kalwarię. Są tu dwie bardzo bogato zdobione kaplice upamiętniające mękę Chrystusa.

Na parterze jest bardzo wonny Kamień namaszczenia, na którym ciało Chrystusa miało być namaszczone olejami przed złożeniem do grobu. Pośrodku bogato zdobionej Rotundy jest Święty Grób. Z zewnątrz ma on formę malutkiego kościółka czy skromnej kapliczki. Przez niskie drzwi wchodzi się do wąskiej komory grobowej, a tam tylko marmurowa płyta upamiętnia miejsce gdzie spoczywało ciało Chrystusa. Autentyczność Grobu Pańskiego jest oficjalnie uznawana przez katolików i chrześcijan wschodnich. Niektóre wyznania protestanckie uważają jednak, że prawdziwy grób Jezusa znajdował się raczej za północnymi murami starej Jerozolimy.

Pielgrzymkowy interes
Zarówno Żydzi, jak i Palestyńczycy marzą o dawnej turystycznej hossie. Trwający od lat konflikt drastycznie zmniejszył liczbę turystów-pielgrzymów odwiedzających święte miejsca dla chrześcijan. Sytuacja mimo wszystko idzie ku lepszemu. Obie strony konfliktu uświadamiają sobie bowiem, jak wielkie zyski już utracili i starają się nie straszyć przybyszów. O coraz większym poczuciu bezpieczeństwa świadczyć może prawie dwukrotnie większa niż w roku ubiegłym liczba turystów z Polski odwiedzająca Ziemię Świętą.