Karol (19 lat), Marek (18 lat), Daniel (17 lat) i Krzyś (13 lat) do swoich szkół w Świeciu dojeżdżali razem. Starsi do Technikum Mechatronicznego, najmłodszy do Gimnazjum nr 1. Wczoraj mieli zdążyć na lekcje o godz. 7.10. Byli już blisko, w Kozłowie, gdy Karol stracił panowanie nad kierownicą. Tico wpadło w poślizg i uderzyło bokiem w pług. Dwóch chłopców zmarło od razu, jeden chwilę później. Daniel w krytycznym stanie trafił do szpitala.
Przeczytaj także:Tragedia pod Świeciem. W wypadku zginęło trzech braci
Ciężar przekazania strasznej wiadomości rodzinie wzięli na siebie psycholodzy współpracujący z centrum zarządzania kryzysowego przy starostwie powiatowym w Świeciu. Jeden z nich był z ojcem chłopców w szpitalu. Drugi pojechał z jego bratem do Dobrcza na pocztę, gdzie pracuje mama.
Szkoła dowiedziała się o tragedii bardzo szybko. - Już przed godz. 8 wychowawczyni Karola i Marka sygnalizowała w pokoju nauczycielskim, że nie dojechali na lekcje - mówi Ewa Joachimiak, dyrektorka Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w Świeciu. - Była niespokojna, bo to wzorowi uczniowie, zawsze obecni, bardzo dobrze wychowani. Chwilę później radio podało, że w Kozłowie zdarzył się straszny wypadek. Zaraz potem dotarło do nas, że zginęli w nim nasi uczniowie.
Szkołę ogarnęła trauma. W sobotę Karol i Marek bawili się na studniówce. Jak to możliwe, że już ich nie ma? Dlaczego oni? - Jesteśmy w szoku - drży głos dyrektorki.
Ogłoszenie żałoby było formalnością. Ksiądz odprawił w szkole mszę św. Wszyscy modlili się, żeby Daniel przeżył, choć rokowania są beznadziejne: ma rozległe urazy wewnętrzne i czaszkowo-mózgowe. Koledzy z jego klasy są tym wstrząśnięci: - Bardzo nam go żal. To najlepszy uczeń, ale nie typ kujona, tylko równiachy, który po prostu kuma szybciej niż inni - mówią.
Najmłodszy Krzyś też dał się zapamiętać, jako miły i grzeczny uczeń. Zresztą dyrektorka jego szkoły zna wszystkich braci Burczyńskich, bo skończyli Gimnazjum nr 1: - Ułożeni, ambitni, lubiani i aktywni chłopcy - wylicza Sabina Janiszewska. - Rodzice podobnie: odpowiedzialni, troskliwi, bardzo sympatyczni. Nie potrafię sobie wyobrazić, co mogą czuć. W jednej chwili stracili trójkę dzieci.
- O tej rodzinie nikt nie powie złego słowa - uważa sąsiadka Iwona Banaś. - Gdy miałam przyjęcie syna, chłopcy sami przybiegli z ofertą, że ponoszą stoły. Gdy ktoś się zatrzymał przy drodze samochodem, już stali obok i pytali, czy w czymś pomóc. Takich ludzi ze świecą szukać, takie rodziny to rzadkość! Widzę ich, jak w czwórkę pomagają rodzicom w ogrodzie albo jak wchodzą do kościoła: mama pierwsza, mąż i chłopaki za nią. Siadają w trzeciej ławce, od najmniejszego do największego. I teraz jak to będzie? Sami zostaną? Jak oni zniosą tę rozłąkę? Jak im pomóc?!
Najlepsze artykuły za jednym kliknięciem. Zarejestruj się w systemie PIANO już dziś!
- Modlitwą - radzi ks. Jan Piłat, ich proboszcz z Przysierska. Wczoraj odbyła się tam msza św. w intencji powrotu Daniela do zdrowia (do zamknięcia tego wydania trwała walka o jego życie).Dziś odbyła się kolejna msza: o 10 w kościele pw. Andrzeja Boboli w Świeciu. Pogrzeb w Przysiersku zaplanowany jest na sobotę.
