Według Ewangelii, gdy w betlejemskiej stajence narodził się Jezus, trzech mędrców ze Wschodu wyruszyło, aby pokłonić się Dzieciątku. Prowadziła ich Gwiazda Betlejemska. Niezwykli goście ofiarowali Jezusowi mirrę (była to wonna, bardzo cenna żywica), kadzidło i złoto. Dary miały znaczenie symboliczne. Złoto było symbolem godności Jezusa jako króla. Kadzidło znakiem, że Jezus jest Bogiem. Natomiast mirra, którą namaszczano zmarłych i wraz z winem podawano do wypicia skazańcom, zapowiadała mękę Jezusa i Jego pogrzeb. Jezus otrzymał więc złoto jako król, kadzidło jako Bóg i mirrę jako człowiek.
Trzej Królowie od wieków interesowali teologów. O tajemniczych mędrcach, którzy pokłonili się Dzieciątku, wspomina tylko Ewangelia św. Mateusza. Ewangelista nie podaje ich imion ani nawet liczby, nie pisze też, skąd przybyli. Wiadomo tylko, że drogę wskazywała im gwiazda i że ofiarowali Jezusowi mirrę, kadzidło i złoto. Trzy znane nam dziś imiona królów - Kacper, Melchior i Baltazar - pojawiły się po raz pierwszy około 520 roku na mozaice zdobiącej kościół we włoskiej Rawennie.
Święto Trzech Króli, przypadające 6 stycznia, zostało ustanowione przez Kościół w V wieku. Jest to uroczystość Objawienia Pańskiego. W tym dniu poświęcane są złoto i kadzidło. Od XVIII wieku święci się także kredę, którą następnie wierni wypisują na drzwiach swoich domów litery "K+M+B" oraz bieżący rok. Są to pierwsze litery trzech łacińskich słów "Chrystus mieszkanie błogosławi" lub - jak sądzi większość z nas - pierwsze litery imion mędrców. Tradycyjnie święto Trzech Króli rozpoczyna karnawał, który kończy się w dzień poprzedzający środę popielcową.
