VANCOUVER 2010: Królowa Justyna i dwa męskie asy

W sportach zimowych jesteśmy ubogim krewnym. Nie możemy równać się ze Skandynawią, gdzie na nartach biegają wszyscy. Bladziutko wypadamy w porównaniu z krajami alpejskimi. Od naszego zachodniego sąsiada dzielą nas lata świetlne. Nawet z małą Holandią, potęgą w łyżwiarstwie szybkim, nie mamy szans. Czy więc jest sens zarywać noce i śledzić olimpijskie zmagania? Nic bardziej mylnego! My też będziemy mieli swoje "5 minut“ w Vancouver. Mamy swoje zimowe "rodzynki“, na które powinniśmy chuchać i dmuchać. Czasem nad Wisłą też pojawi się sportowiec przez duże S, uprawiający zimowe dyscypliny.

POLSKIE MEDALE

1956 Cortina D'Ampezzo: Franciszek Groń - Gąsienica brąz w kombinacji klasycznej
1960 Squaw Valley : Elwira Seroczyńska - srebro na 1500 m w łyżwiarstwie szybkim
1960 Squaw Valley: Helena Pilejczyk - brąz na 1500 m w łyżwiastwie szybkim
1972 Sapporo: Wojciech Foruna - złoto skoki na dużej skoczni
2006 Turyn: Justyna Kowalczyk - brąz w biegu na 30 km techniką dowolną
2002 Salt Lake City: Adam Małysz - srebro na skoczni K-120 i brąz na skoczni K-90
2006 Turyn: Tomasz Sikora - srebro w biegu masowym na 15 km w biathlonie

Głównie za sprawą Kowalczyk, przez fachowców już okrzykniętą "Królową Nart''. Za wspaniały triumf w Tour de Ski. Justyna jest w świetnej formie, co potwierdziła ostatnimi startami w Kanadzie. - Nie oszukujmy się, nie stracę formy przez najbliższe dwa tygodnie - mówiła pewnie po ostatnim zwycięstwie w sprincie. Kowalczyk typowana jest do miana jednej z gwiazd igrzysk. Trochę niepokoju wzbudzają w niej zbyt łatwe trasy w Whistler (płaskie, bez podbiegów), a także swoiste "czajenie się'' Finek i Norweżek. Zawodniczki ze Skandynawii, po pierwszych wygranych Polki, zaszyły się u siebie i trenowały, unikając konfrontacji z naszą mistrzynią. Ciekawe czy to unik z ich strony czy też przygotowały niesamowitą formę?

Biegaczka z Kasiny Wielkiej wystartuje w czterech konkurencjach indywidualnych i sztafecie. W każdej, z wyjątkiem sztafety, jest kandydatką do medalu.

Polski biathlon od lat to tylko Sikora. Zawodnik z Wodzisławia kilkakrotnie był bliski zakończenia uprawiania sportu, ale podjął wyzwanie, a ukoronowaniem jego kariery był srebrny medal w biegu masowym podczas ostatnich igrzysk w Turynie. Wtedy pan Tomasz podjął decyzję, że o kolejny krążek spróbuje powalczyć w dalekiej Kanadzie. W tym sezonie Polak nie prezentuje się tak dobrze jak w poprzednim, ale jego siłą są olbrzymie doświadczenie i spokój. W Vancouver Sikora wystartuje w czterech konkurencjach, więc okazji do zdobycia krążka jest kilka.

To samo można napisać o Małyszu. Nasz skoczek z Wisły też jest sportowcem spełnionym, ale marzy się mu olimpijskie złoto, dlatego na nowo podjął współpracę z fińskim szkoleniowcem Hannu Lepistoe i razem realizują plan wygrania któregoś z konkursu. Większą szansę Adam wydaje się mieć na skoczni normalnej. Forma rośnie, co potwierdziły ostatnie zawody, podczas których Małysz po raz pierwszy w tym sezonie stanął na podium. - Chuchajcie w telewizory - dowcipnie prosił nasz po złożeniu olimpijskiego ślubowania.

Poza wspomnianą trójką trudno liczyć na jakieś medalowe szanse, chociaż blisko 50 naszych reprezentantów walczyć będzie w Kanadzie. Tym razem Polski Komitet Olimpijski zdecydował podwyższyć normy kwalifikacyjne na igrzyska i zamiast międzynarodowych ustalił krajowe, o wiele trudniejsze. - Nikt nie będzie jeździł na wycieczkę - grzmiał Piotr Nurowski, prezes PKOl, ogłaszając kryteria. - Chcemy, by nasi reprezentanci tylko walczyli o czołowe lokaty - dodał.

Pewnie nie jest to do końca prawda, bo wtedy nie pojechałaby większość reprezentacji. Kto więc ma jeszcze szansę sprawić niespodziankę? Największe nadzieje wiązane są ze snowbordzistką Pauliną Ligocką. Być może o czołowe miejsca powalczy drużyna skoczków i biegaczki w sztafecie. W łyżwiarstwie szybkim naszą nadzieją jest Konrad Niedźwiedzki, który został chorążym polskiej ekipy. I to chyba wszystko, choć niespodzianki są mile widziane. A jest o co walczyć. PKOl. ustalił, że premia za złoty medal wynosi do 250 tysięcy złotych, o 100 tysięcy mniej warte jest srebro, a 100 tysięcy dostanie brązowy medalista. Podobne są premie dla związków sportowych, z tym, że połowa kwoty ma trafić do rąk trenera kadry.

Vancouver jako gospodarz XXI ZIO został wybrany 2 lipca 2003 podczas 115. sesji MKOl. Stosunkiem głosów 56:53 ograł koreańską miejscowość Pyeongchang, która była faworytem. Igrzyska rozegrane zostaną także we wspomnianym Whistler (narciarstwo alpejskie, biathlon, biegi, kombinacja, skoki, bobsleje, skeleton) oraz w Richmond (łyżwiarstwo szybkie).

W sumie rozdanych zostanie 86 kompletów medali. Najwięcej emocji wzbudza - co zrozumiałe - turniej hokejowy, bo to sport narodowy Kanadyjczyków. Muszą zdobyć złoto, bo każdy inny medal będzie porażką.
Miga i Quatchi - to maskotki igrzysk. Przedstawiają one istoty jakie według wierzeń pierwotnych mieszkańców Kanady zamieszkiwały ich ziemie. Z kolei świstak Mukmuk jest nieoficjalną maskotką imprezy. Logiem jest Ilanaaq, co w języku Inuitów oznacza przyjaciela. Jest oparte na Inuksuku czyli rzeźbie Inuitów.

W sumie Vancouver będzie gościło blisko 5500 zawodników i oficjeli z ponad 80 krajów.

(fot. fot. archiwum)

Piotr Nurowski
szef PKOl.

- Szanse medalowe? Nikt ode mnie nie usłyszy żadnej deklaracji. Mogę tylko powiedzieć, że ekipa jest dobrze przygotowana, warunki stwarzamy optymalne i teraz czekamy na ambitną walkę, a wtedy będziemy się cieszyli. Moim marzeniem jest, żeby po Vancouver w rubryce medale pojawiła się liczba dwucyfrowa. Przypomnę, że do tej pory zdobyliśmy 8 krążków w zimowych dyscyplinach.