W samo południe: Nie róbmy krzywdy naszym dzieciom

Nie mam dzieci, więc co ja tam wiem. A jednak zaryzykuję i wtrącę się w dyskusję na temat wychowania dzieci. Bo jeśli kiedyś zdecyduję się na dzieci, to chciałabym, żeby świat, na jaki je sprowadzę, nie oferował im tylko brutalnych gier komputerowych, głupkowatych, pełnych żenujących żartów kreskówek i filmów, przepełnionych chodnikowym językiem i podtekstami.

Wiem, wiem, świata nie zmienię i może się czepiam. Ale mam wrażenie, że wychowujemy sobie pokolenie mało wymagających, nastawionych raczej na dostosowanie się do reszty niż szukanie własnej osobowości ludzi. A szkoda, bo za kilkanaście, kilkadziesiąt lat to oni będą wpływać na kształt świata, w jakim będziemy żyć.

Czytaj też: A ja na przekór Facebookowi "Nie lubię tego"

Złośliwi powiedzą, że przesadzam. Przecież wszystko jest dla ludzi, nawet małych, i skoro powstają te wszystkie idiotyczne filmy i seriale, powielające popkulturowe kalki, to musi być na nie zapotrzebowanie. Kiedy pomyślę, że niektóre dzieciaki opowiadają sobie w szkole o tym, co wydarzyło się w ich ulubionych serialach (i nie mówię o tych dla dzieci, tylko takich w stylu "Świata według Kiepskich", czy "M jak Miłość"), to krew mnie zalewa.

Przecież to nie jest dla dzieci. Czy naprawdę nie potrafimy zapewnić im ciekawszej, rozwijającej je rozrywki? Potrafimy, ale jeszcze trzeba chcieć włożyć w to trochę energii i mieć pomysły.

Dlatego przy okazji Dnia Dziecka mam życzenia, ale nie dla maluchów, a dla dorosłych. Życzę im pomysłów, odrobiny więcej czasu i chęci do tego, żeby wychować mądre, ciekawe świata dzieciaki. Rozwijać ich wyobraźnię i pasje. To zaprocentuje. Na pewno!