Technika, siła, przegląd pola, podania na nos i potężne strzały z dystansu. Za najlepszą rekomendację może zresztą wystarczyć fakt, że W 2004 roku Pelé umieścił Argentyńczyka na liście najlepszych piłkarzy stulecia FIFA. Bynajmniej nie na wyrost, choć trudno oprzeć się wrażeniu, że mógł osiągnąć w piłce znacznie więcej.

Po latach kojarzony głównie z Juventusem, w którego barwach został laureatem Złotej Piłki France Football. Gwiazdą Serie A został jednak właśnie w Lazio, do którego trafił po bardzo udanym dla Czechów (srebrny medal) Euro 96. Unikalne połączenie siły, techniki i nieludzkiej wprost wydolności organizmu.

Technika, szybkość, fantastyczna mimo niskiego wzrostu (173 cm) gra głową. To on zdobył zwycięską bramkę dla Lazio we wspomnianym na wstępie meczu o Superpuchar. W mistrzowskim sezonie dołożył 12 trafień w Serie A.

Kariery na miarę starszego brata nie zrobił, ale swoją cegiełkę (7 bramek w lidze) do sukcesu Lazio dołożył.