Bez dyskryminacji

określa cechy specyficzne stosunku pracy między agencją pracy czasowej a pracownikiem czasowym (agencja pracy czasowej jako pracodawca, który zatrudnia pracownika czasowego w celu delegowania go do przedsiębiorstwa, które korzysta z pracy tego pracownika i pracę tę nadzoruje),
     

ogranicza krąg podmiotów, na rzecz których może być świadczona praca przez pracowników czasowych (podmioty prowadzące działalność gospodarczą, bez względu na to, czy ich działalność jest zorientowana na osiąganie zysku, czy też nie),
     

określa kryteria stosowania zasady niedyskryminacji w stosunku do pracowników czasowych (przez odniesienie się do podstawowych warunków pracy i zatrudnienia obowiązujących na stanowisku pracy zajmowanym przez pracownika porównywalnego, zatrudnionego w przedsiębiorstwie korzystającym z pracy pracownika czasowego) oraz dopuszcza odstępstwa od tej zasady (np. w przypadku świadczenia pracy czasowej w danym przedsiębiorstwie przez okres krótszy niż 6 tygodni),
     

określa wymagania dotyczące zapewnienia pracownikom czasowym dostępu do stałego zatrudnienia (obowiązek informowania o każdym wolnym stanowisku pracy w przedsiębiorstwie korzystającym z pracy pracowników czasowych),
     

wymaga zagwarantowania pracownikom czasowym dostępu do usług socjalnych w przedsiębiorstwie użytkownika,
     

wymaga popierania działań zapewniających dostęp pracowników czasowych do szkoleń zawodowych organizowanych przez agencję pracy czasowej i przez przedsiębiorstwo użytkownika,
     

zobowiązuje do równego traktowania pracowników czasowych w zakresie ich zdolności związkowej i wliczania ich do stanu zatrudnienia warunkującego utworzenie reprezentującego ich organu zarówno w agencji pracy czasowej, jak i w przedsiębiorstwie.