Bydgoszcz staje się coraz bardziej turystycznym miastem i zmienia się w oczach. Zobacz naszą galerię, w której przedstawiamy, jak wyglądały znane zabytki lata temu. Sprawdź, czy dobrze rozpoznasz miasto.

Kościół św. Wicentego a Paulo w Bydgoszczy

Bydgoska bazylika została zaprojektowana na wzór rzymskiego Panteonu. Budowano ją między 1925 a 1939 rokiem. Obecnie jest największą świątynią w Bydgoszczy i jedną z największych w Polsce.
Kościół jest formą podziękowania bydgoszczan i ludzi z okolic za powrót Pomorza do Polski. Obecny wygląd zyskała dzięki odbudowie po zniszczeniach wojennych. Charakterystycznym elementem budowli jest ogromna żelbetonowa kopuła, której średnica wynosi aż 40 metrów.

Od 1925 roku parafia zarządzana jest przez Zgromadzenie Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. Fotografia przedstawia budowanie świątyni w październiku 1934 roku.

Kościół farny św. Marcina i Mikołaja w Bydgoszczy

Fara jest najstarszym kościołem w Bydgoszczy. Wcześniej w Bydgoszczy istniało jeszcze kilka innych świątyń, jednak gdy powstawały, to Bydgoszcz nie była jeszcze miastem. Powstawała w latach 1466-1502. Patronami kościoła zostali św. Marcin i Mikołaj, którzy patronują handlowi i rzemiośle, co odpowiadało aspiracjom gospodarczym bydgoszczan.

Uwagę zwiedzających przykuwają wielobarwne ściany wewnątrz świątyni. Najważniejszym zabytkiem, który znajduje się w środku jest obraz Madonny z Różą. Ciekawostką jest, że na południowej ścianie znajduje się wytłoczony w blasze orzełek z koroną, który został przeoczony przez Niemców podczas wojny.

Od 2004 roku kościół został podniesiony do rangi katedry.

Kościół Klarysek przy ulicy Gdańskiej w Bydgoszczy

Zabytkowa świątynia stoi na styku ulic Jagiellońskiej, Gdańskiej, Mostowej i Focha. W 1522 roku rozpoczęto prace nad zbudowaniem kościoła ceglanego w miejscu drewnianego kościoła szpitalnego pod wezwaniem św. Ducha, który powstał sto lat wcześniej. W 1615 roku kościół przekazano siostrom klaryskom. Zabytkowa barokowa krata, która oddziela prezbiterium od nawy, powstała w 1651 roku. W czasie zaborów wykorzystano ją w bramie Cmentarza Starofarnego, jednak później wróciła na swoje pierwotne miejsce.

W XIX wieku kościół stracił swoją sakralną funkcję i został wykorzystywany w różnych celach, m.in. była to remiza strażacka, magazyn, Zakład Oczyszczania Ulic i Latryn oraz muzeum bydgoskie. Po odzyskaniu niepodległości świątynia odzyskała swoją pierwotną funkcję.